ဒုိင္ယာရီစာမ်က္နွာ(၁၀)။ ။
မထူးပါဘူး...တင္လက္စနဲ ့ “ေရးေပးပါ” စာအုပ္ထဲက အမွတ္တရတခ်ိဳ ့ ဆက္တင္လိုက္ပါတယ္....။ တေဆာင္လံုးကို မေရးခိုင္းခဲ့မိတာ ေနာင္တရတယ္.....။ စာရြက္ေတြ အမ်ားၾကီးက်န္ေနေသးတယ္....
ေတြ ့ရင္ ထပ္ေရးခိုင္းဦးမယ္.....။ ေလးမ blog ကိုလာလည္တဲ့သူေတြေရာ ေရးသြားဦးမလား.... သူတို ့ေတြ ေရးထားသလိုမ်ိဳးေလ....။
9 comments:
ေက်ာင္းတက္တုန္းက ( ၉တန္း ၁၀တန္း ) အခ်ိန္ေတြကို ျပန္သတိရတယ္.. ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး နဲ႔ ဆရာမေတြ ကိုလဲ သတိရတယ္..
သူငယ္ခ်င္းေတြ၏ အျမင္မ်ားအား သံုးသပ္ေကာက္ခ်က္ခ်ရေသာ္
အန္တီေလးသည္ ေတာ္ေတာ္ ခၽြဲတတ္သည္ ဟူ၏ ။ :D
ထို႕ေၾကာင္႕ ဦးဦးမွာ မၾကာခဏ ေခ်ာ္လဲႏိုင္၏ ။ :D
demo….မမကိုေရာ သတိရဘူးလား….ညီမေလးကဘယ္နွစ္ကလဲ…မမက ၉၇ က…။
jerry….အမွန္ဆိုရေသာ္…..ဦးဦးသည္ မၾကာခဏ ေခ်ာ္လဲ၏…ထို ့ေၾကာင့္ အန္တီေလးမွာ မၾကာခဏ ဒဏ္ရာအနာတရျဖစ္ရ၏…..။
အမ်ားႀကီးပဲေနာ္။ ေပ်ာ္စရာႀကီး။ ေက်ာင္းေတြၿပီးသြားေတာ့လဲ ဒါေတြပဲ အမွတ္တရအျဖစ္က်န္ခဲ့တာေပါ့။
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ - ၾကာၾကာေပါင္းမွ အေၾကာင္းသိ
ဘ၀ဆိုတာ - ခရီးတခု
ေလးမဆိုတာ - စာေရးေကာင္းတဲ႕ မိန္းကေလး
ၾကံဳတုန္းေလး ထင္တာေၿပာသြားတာပါ။ :)
ကိုဇင္…ကိုလတ္….ဟုတ္ပါတယ္… ေပ်ာ္စရာ..လြမ္းစရာ…အမွတ္တရေတြပါပဲ….။
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ….ပက္က်ံေခ်းဖို ့
ဘ၀ဆိုတာ…………..ဟာသဇာတ္လမ္း
ကိုဘုရင့္ေနာင္ဆိုတာ…..ခင္မင္စရာ blogger တစ္ဦး
အဟိ ေလးမဆိုတာ ျဖဴျဖဴကစ္ကစ္ကေလးလား မတိဘူး။
ဖတ္ရတာ ငယ္မူကို ျပန္သြားတာပဲ။ ဟိ
အန္ကယ္ေဒါင္း…..ထင္တာ ငါးမူးဖိုးပဲ မွန္တယ္….အန္ကယ္ ငယ္မူျပန္သြားတာ ၀မ္းသာပါတယ္ရွင့္…..။
Post a Comment