Sunday, September 23, 2007

သူရဲေကာင္းမ်ား ႏွင့္ ေတြ ့ဆံုျခင္း ( ဇာတ္သိမ္း)...

“... ကၽြန္မ မေရြးခ်ယ္ တတ္ေတာ့ဘူး ...၊ ရွင္တို့အားလံုး ျပန္ၾကတာပဲ ေကာင္းပါတယ္....”

“...ညီမေလး မဆံုးျဖတ္တတ္ရင္ အစ္ကို ဆံုးျဖတ္ပါမယ္ ... ေကာက်င့္ ...၊ ယြင္ေဖးရန္ ...၊ မင္းတို့လဲ သိုင္းေလာကသားေတြပဲ ....၊ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း ေျပာစရာမလိုဘူး ...၊ ငါတို့ သိုင္းေလာကမွာ ... ျပသာနာ တစ္ခု ျဖစ္ရင္ ေျဖရွင္းေနၾက အတိုင္း ... ”
အစ္ကိုက်န္က ေျပာရင္းဆိုရင္း ဓါးအိမ္ကဓါးကို ... ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္ ... ။ ေနေရာင္တြင္ လက္ခနဲ ျဖစ္သြားေသာ ဓါးသြားကို ၾကည့္ရင္း ... သူမ ... တားဖို့ ၾကိဳးစားလိုက္သည္ ... ။ သို့ေသာ္ ေဖးေလးက သူ ့ရဲ့ ပိုးသိုင္းကို ျပဖို့ ... အသင့္ျဖစ္ေနသလို ၊ ေကာက်င့္ကလည္း သူတတ္သမွ် သိုင္းပညာျဖင့္ ... စတင္ ယွဥ္ျပိဳင္ ေတာ့သည္ ... ။
ျပိဳင္ပြဲမွာ တျဖည္းျဖည္း ၾကမ္းလာ၏ ... ။ က်န္ေက်ာင္းက ေျမေပၚမွခြာ၍ အထက္မွ တိုက္ခိုက္သလို ... ယြင္ေဖးရန္ကလည္း... သူ၏ ျမင့္မားထြားက်ိဳင္းေသာ ခႏၶာကိုယ္ကို လွပစြာ လႈပ္ရွားကစား၍ ယွဥ္ျပိဳင္ သည္ ... ။ ေကာက်င့္မွာလည္း အေရွာင္အတိမ္း အသတ္အပုတ္မ်ားနွင့္ အစြမ္းကုန္ ယွဥ္ျပိဳင္ထိုးသတ္ ေန၏... ။
ျပိဳင္ပြဲမွာ ပို၍ ျပင္းထန္လာျပီး ... သံုးေယာက္စလံုး ... ဒဏ္ရာကိုယ္စီ ရလာၾက၏ ... ။ သူမ ဘာလုပ္ ရမည္နည္း ... ။ သူေသကိုယ္ေသ အျပိဳင္ႏြဲေနၾကေသာ ထိုသံုးေယာက္ကိုလည္း တား၍မရ ... မည္သူ ့ကိုမွ လဲ အဆံုးမခံနိုင္ .....။ ကၽြန္မသာ မရိွရင္ သူတို့ ဒီလို တိုက္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူး ... ။
“ ပြင့္ ... လာ.....ေျပးၾက....စို ့....ကၽြန္ေတာ္က သူတို့လို ခ်တဲ့ သိုင္းေတာ့ မတတ္ဘူး ....၊ ေျပးတဲ့ သိုင္းေတာ့ တတ္တယ္ ....”
ဟုဆိုကာ သူမ၏လက္ကို ... လူတစ္ေယာက္က ဆြဲ၍ ေျပးေလသည္ ... ။ သူမလည္း ဘာမွ စဥ္းစားမေန ဘဲ သူ ့ေနာက္ကို လိုက္ခဲ့မိသည္ ... ။ သူမ ဆက္မေျပး နိုင္ေတာ့၍ ...ရပ္လိုက္မိသည္ ... လက္ကို ရုန္း၍ ထိုသူကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္သည္ ... ။
“ ေဟာေတာ့္ ... ကို မင္းမင္း....”
သူက သူမ ဘယ္လိုျငင္းျငင္း ဇြဲမေလွ်ာ့တမ္း အသည္းအသန္ လိုက္ေနသည့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေလး ကိုမင္းမင္း ...။ ထိုသူက သူမကို ခပ္ျပံဳးျပံဳးၾကည့့္ျပီး ...
“ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ျပီေပါ့ေနာ္ ... ” ဟုေျပာေလသည္ ...။
“...သြား.............မေရြးဘူး....”
သူမ၏ စိတ္တိုစြာ ေအာ္လိုက္သံက ဟိန္းထြက္လာသည္....။ သူမ သတိထားမိတာ ကေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ ေျပာင္းလို့ေနသည္ ... ။ ဇာျခင္ေထာင္ ပန္းေရာင္နွင့္ ေစာင္အနီေလး .....။
“ ဒါေတြ ဘယ္ကေရာက္လာတာလဲ ....” ဟုေရရြတ္၍ ထထိုင္မိသည္ ...။ သူမသည္လွပေသာ အက်ီၤျဖဴေလးနွင့္ မဟုတ္ဘဲ ည၀တ္အက်ီၤ မိုးျပာေရာင္ေလးနွင့္ ျဖစ္သည္ ... ။ သူမသည္ လြင္ထီးေခါင္ျပင္ တြင္ ေရာက္ရိွေနျခင္း မဟုတ္ဘဲ ေႏြးေထြးေသာ ... သူမ၏ အိပ္ရာေလးထဲတြင္ သာ... ရိွေနခဲ့ သည္ ... ။
“....ဟား....ဟား.....ဟား.....” သူမ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ ေအာ္ရယ္လိုက္ပါသည္ ... ။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင့္ ေျပာခဲ့ေသာ တရုတ္ကားမ်ားကို စိတ္စြဲ၍ သူမ အိပ္မက္ မက္ခဲ့သည္ ... ။ ရယ္စရာေကာင္းေလစြ ...။ တရုတ္မင္းသား သုံးေယာက္စလံုးက ... သူမအား ၀ိုင္းၾကိဳက္ ... ေနလိုက္ၾက ေသးသည္ ... ။ သူမအား ... ေက်ာင္းတြင္ အသည္းအသန္ လိုက္ေနေသာ ကိုမင္းမင္းပင္ ပါလိုက္ေသး၍ သူမ၏ အိပ္မက္ေလးသည္ ပို၍ ဟာသေျမာက္ သြားေပသည္ ... ။
သူမသည္ ရႈပ္ပြေနေသာ ဆံပင္မ်ားကို သပ္တင္ရင္း ... ေက်နပ္စြာျပံဳးကာ တိုးတိုးေလး ... ေရရြတ္လိုက္ ပါသည္ ...။
“ ....ဒီအိပ္မက္ကို မိသြယ္တို့ကို ျပန္ေျပာရင္ .... ငါ့ကို ....မနာလိုျဖစ္ၾကမွာ....အတိအက်ပဲ....” .....။ ။
----------------------------------------------------
က်န္ေက်ာင္း ( ျပည္သူ ့တရားရွင္ )
ေကာက်င့္ ( သိုင္းေလာက ဒ႑ာရီ )
ယြင္ေဖးရန္ ( ပိုးမင္းသားရဲ့ သိုင္း၀ိညဥ္)
ဇာတ္ကားနာမည္မ်ား ေသခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ပါ ...။ ဆယ္ေက်ာ္သက္က ဇာတ္လိုက္မ်ားလို ့ နာမည္ေပးသင့္ တယ္ ထင္တယ္ေနာ္ ... ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ သိပ္ၾကိဳက္တာပဲ .... ခုေတာ့ ... “လီေယာင္ေဂ်း....ဒါရိုက္တာရင္ ... ဂၽြန္ေစာ ... ထယ္ေစာက္ ....so many....so many...” တို့နဲ့ အစားထိုးေရးရမယ္ ထင္တယ္ ... ။ အရီးပန္ေရ ... အကုန္လႊတ္လိုက္ရမွာလား ... ။

4 comments:

သန္႔ေဇာ္မင္း said...

ဇာတ္သိမ္းပိုင္းၾကိဳက္ဘူးဗ်ာ... :D

မမေလး.. ျမန္မာသမိုင္းျပီးေတာ့ တရုတ္သမိုင္းမ်ား ေရးေတာ့မလို႔လားလို႔.. :D

ေနမိုး said...

“ေအာင္ျခင္းကိုးပါး”
လူတိရစာၦန္ ယုတ္စြယုတ္စြာ
ရွိေလရာကို
ေဂါတမ ခ်က္ခ်င္းသြားေနက်
ေအာင္ျခင္းကိုးပါး လာေတာ့မယ္
မင္းမမီမွာ စိုးသကြယ္
ေရးသူအမည္ မင္းသိတယ္။
(ေဒါက္တာ သန္းထြန္း)

ဟုတ္ကဲ့ အထက္က ဖြင့္ဆိုထားသလို က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာနိုင္ငံေတာ္ႀကီးအတြက္ ေအာင္ျခင္းကိုးပါးလာပါေတာ့မယ္။

ဒါတခါေတာ့ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အျမင့္ျမတ္ဆံုး ဗုဒၶျမတ္စာဘုရားရဲ႕ ပံုေတာ္ေတြ ဆင္းတုေတာ္ေတြကို ကိုင္ေဆာင္ဦးထိပ္တင္ၿပီးေတာ့ သာသနာ့အလံကို လႊင့္ထူၿပီး စစ္အာဏာရွင္ကို အနိုင္ယူဖို႔ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကေန ကာကြယ္ဖို႔ ၊ အားျဖည့္လိုက္ပါသူ ျပည္သူလူထုေတြကို အားမာန္တက္ၾကြလာေစဖို႔ မျဖစ္မေန ေရွ႕တန္းတင္ရပါေတာ့မယ္။ အၾကမ္းဖက္လာမယ့္ လူေတြကိုလည္း ဗုဒၶဘုရားရွင္ကို ျမင္ေတြ႔ျခင္းအားျဖင့္လည္း အသိတရားမ်ားရလာၿပီး လက္နက္ခ် ပူးေပါင္းပါ၀င္လာေစဖို႔လည္း အက်ိဳးရွိနိုင္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ဖက္မွာ ျမတ္ဗုဒၶဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ရွိေနပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္တိုင္ ကလည္း အေၾကာက္တရားကင္းဖို႔အတြက္ ေဟာာၾကားခဲ့ဖူးတဲ့ တရားေတာ္ေတြရွိပါတယ္။
“စစ္သည္ရဲမက္ေတြဟာ စစ္ကို အနိုင္ရဖို႔အတြက္ တပ္ဦးမွာ လႊင့္ထူထားတဲ့ တံခြန္ေတြ အလံေတြကို ၾကည့္ၿပီး အားမာန္တက္ၾကြစြာနဲ႔ စစ္ကို နိုင္ေအာင္တိုက္ၾကတယ္။ ထို႔အတူ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကလည္း အေၾကာက္တရားမ်ားနဲ႔ ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႔ရတဲ့အခါ ငါဘုရားရွင္ရဲ႕ ေက်းဇူးဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို ေအာက္ေမ့ဆင္ျခင္ၿပီး သတိနဲ႔ရင္ဆိုင္က အေၾကာက္တရားကို ေအာင္ျမင္ အနိုင္ရရာ၏”
လို႔ ေဟာၾကားခဲ့ေတာ္မူပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ဖက္က အာဏာရွင္စနစ္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေပ်ာက္ကြယ္ေအာင္ ရိုးသားသန္႔ရွင္းတဲ့ တရားမွ်တေသာ နည္းလမ္းေပါင္းစုံကို သံုးရပါမယ္။ ကိုယ္တတ္နိုင္သမွ် နည္းေပါင္းစံုကို စဥ္စားေတြးေခၚၿပီး ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္မွာ သံဃာေတာ္မ်ားနွင့္ ျပည္သူလူထုကို တင္ျပ အၾကံဥာဏ္ေပးဖို႔ အထူးလိုအပ္ေနပါတယ္။

နိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ အေထြေထြသပိတ္ႀကီးအတြက္ လုပ္သင့္တဲ့အခ်က္မ်ားကေတာ့ ...

၁။သံဃာတပ္ဦးနွင့္ လူထုတပ္ဦးမ်ားတြင္ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ရုပ္ပံုမ်ား၊ ဆင္းတုေတာ္မ်ားနွင့္ သာသနာ့အလံေတာ္မ်ားကို ခပ္မ်ားမ်ားသံုးၿပီး ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားနဲ႔ ခ်ီတက္သင့္ပါတယ္။

၂။ အၾကမ္းဖက္လာမည့္ အင္အားစုမ်ားကို အတတ္နိုင္ဆံုး သံဃာေတာ္မ်ားမွ တရားေဟာျပ စည္းရံုး နားခ်သင့္ပါတယ္။

၃။ အၾကမ္းဖက္လာပါကလည္း စုုစုစည္းစည္းထား ေတာင့္ခံၿပီး “မင္းတို႔တေတြ အႏၱရယ္ခပ္သိမ္း ကင္းၿငိမ္းၾကပါေစ” ဆိုတဲ့ ေမတၱာပို႔သတဲ့ စကားေတြ မျပတ္တမ္း ရြတ္ဆိုေနသင့္ပါတယ္။

၄။ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္မႈမ်ားေတြ႔ပါက “ျပည္သူ႔သံဃာ တို႔သံဃာ ျပည္သူ႔စစ္သား တို႔စစ္သား ျပည္သူ႔အေရး တို႔အေရး သံဃာစစ္သား ျပည္သူအားနွင့္ အာဏာရွင္စနစ္ တိုက္ဖ်က္ပစ္” လို႔ ေၾကြးေၾကာ္သင့္ပါတယ္။

၅။ နိုင္ငံေရးသမားမ်ား ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားက ျပည္သူလူထုကို နိုင္ငံေရးတရားမ်ား ေဟာေျပာစည္းရံုးျခင္းေတြလည္း အျမန္ဆံုး အက်ယ္ျပန္႔ဆံုး လုပ္ေဆာင္သင့္ပါတယ္။

သန္႔ရွင္းရိုးသား၍ တရားမွ်တေသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္သို႔ ရည္ရြယ္လွ်က္

Anonymous said...

Hi there,
I just arrive your blog today and I feel sorry for the time passed, I should have known known your blog earlier.You are a genius girl, I love your Burmese writing.
Cheers
Maungthuta

Layma said...

Maungthuta,,, thanks for your visit and comment...
ကိုသန့္...တရုတ္သမိုင္းေတာ့မသိဘူး...သိရင္ေရးမိဦးမွာ..။