ေကာင္းကင္က…ငို
မိုးေတြက…စို
တကိုယ္လံုးမွာ… ေရေတြရႊဲ
မ်က္ရည္ … တြဲလဲ …။
အခ်မ္းရယ္ … ပို
လမ္းမွာ … ငို
ပန္းသလို
ႏြမ္းသလိုနဲ ့…
လိႈက္ဖို ေရႊရင္အသည္း…
မယိုင္လဲေအာင္
ထိုင္လွဲ ခ်င္တယ္ …။
မိုးေတြက…စို
တကိုယ္လံုးမွာ… ေရေတြရႊဲ
မ်က္ရည္ … တြဲလဲ …။
အခ်မ္းရယ္ … ပို
လမ္းမွာ … ငို
ပန္းသလို
ႏြမ္းသလိုနဲ ့…
လိႈက္ဖို ေရႊရင္အသည္း…
မယိုင္လဲေအာင္
ထိုင္လွဲ ခ်င္တယ္ …။
ေအာ္ … ကၽြန္မ
ကေခ်သည္…
ကေခ်သည္…
ကေခ်သည္…
ကေခ်သည္…
အပူလံုး … ၾကြ
ယူက်ံဳး…မရ
သို့ေသာ္…
လူလံုးလွေအာင္ …
ယူက်ံဳး…မရ
သို့ေသာ္…
လူလံုးလွေအာင္ …
က ရ ေပ ဦး မယ္ …။ ။
4 comments:
ေကာင္းကင္က…ငို
မိုးေတြက…စို
တကိုယ္လံုးမွာ… ေရေတြရႊဲ
မ်က္ရည္ … တြဲလဲ …။
ဒီတပိုဒ္ကို အိမ္မွာ ေရခပ္ထုတ္ရင္း စဥ္းစားမိတာ ထင္တယ္... :D
ၾကိဳက္တယ္ း)
ေမာင္မ်ဳိး: ....
မမေလးမ....ကေခ်သည္ကဗ်ားေလးက တို၂ရွင္း၂ ေလးနဲ့ေကာင္းတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လဲလူလံုးလွေအာင္ကလိုက္အံုးမယ္...ဟူးေမာလိုက္တာေရတစ္ခြက္ေလာက္တိုက္ပါဗ်ဳိ ့....ေက်ဇူး...
ကိုသန္ ့... ဟဲ..ဟုတ္မယ္ထင္တယ္...။
မဂ်စ္... ေက်းဂ်ဴး...။
ကိုေမာင္မ်ိဳး ... ကပါ ကပါ ..ေမာင္မ်ိဳးရာ...ေရလဲတိုက္မွာပါ....။
Post a Comment