ေလးမ ရဲ့ ... အပိုင္းအစ (၃) ထဲက ... ေနာက္ထပ္ အတိုအစေလး တစ္ခုကို ... ဆြဲထုတ္လိုက္ပါတယ္ ...။ ၂၁.၈.၉၇ ဆိုတဲ့ ရက္စဲြေလးနဲ ့... out of date ျဖစ္ေနတဲ့ post ေလးကို ... blog မွာ ... အမွတ္တရ ေနရာေပး လိုက္ပါ တယ္... ။
“သူရဲေကာင္းမ်ား နွင့္ ေတြ ့ဆံုျခင္း ...”
သူမသည္ လြန္စြာလွပေသာ ၀တ္စံုျဖဴကို ၀တ္ဆင္ထား၏ ... ။ ဆံပင္မ်ားကို က်စ္ဆံျမီးေသးေသး ေလးမ်ား က်စ္ထားျပီး ... အျဖဴေရာင္ ဦးထုပ္ကို ေဆာင္းထား၏ ... ။ သို့ေသာ္ လွပလြန္းေသာ သူမနဲ့ မထိုက္တန္ ေလာက္ေအာင္ပင္ ... သူမေရာက္ရိွေနေသာ ေနရာက လြင္ထီးေခါင္ျပင္ တစ္ခု ... ျဖစ္လို့ ေနသည္ ... ။
“ မိုး... မိုး....မိုးပြင့္...” ဟု သူမအား ထစ္ေငါ့စြာ ေခၚလိုက္သည့္ အသံသည္ သူမ နားယဥ္ျပီး ... အသံျဖစ္၏ ။ အသံရွင္မွာလည္း သူမ မ်က္မွန္းတန္းမိသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္ ... ။ သို့ေသာ္ မည္သူမွန္းမသိ ... ။ “ငါ....” .... ထုိသူက နႈတ္ခမ္းကို အနည္းငယ္စူ၍ ... စိတ္ေကာက္ သေယာင္ျပဳကာ ... ခပ္ေစာင္းေစာင္း အေနအထားျဖင့္ မေက်နပ္ဟန္ျပ၏ ... ။ သူ ့ေက်ာ၌ ေလးႏွင့္ ျမွားကို လြယ္ထား၏ ... ။ အို... ဒီအသံ ... ဒီဟန္ ေတြကို သူမ စြဲလန္းခဲ့ရသည္ပဲ .... သူ ့ကို သူမ ေကာင္းေကာင္း သိတာေပါ့ ... ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံေနတဲ့ ငွက္ကို ... ထိေအာင္ ပစ္နိုင္တဲ့ ျမွား၀ိဇၨာ တစ္ေယာက္ေလ ...။
“ က်င့္ကိုကို ... မဟုတ္လားဟင္ ...”
ထိုသူသည္ ကေလးတစ္ေယာက္လို ျမဴးေပ်ာ္သြားျပီး ... “ မင္း ငါ့ကို ဘာလို့ ေမ့ေနရတာလဲ ... ” ဟု အျပစ္တင္၏ ... ။ သူမကိုယ္တိုင္လဲ သူမ၏ မွတ္ဥာဏ္ကို က်ိန္ဆဲ လိုက္မိ သည္ ... ။
“ က်င့္ကိုကို ... ဘာလာ လုပ္တာလဲ ...”
“ မင္းကို လာေခၚတာေပါ့ ... ”
“ မိုးပြင့္ကို ....... ၊ ဘယ္ျဖစ္မလဲ ....၊ ရွင္က မြန္ဂိုဘုရင္ရဲ့ ေရႊဓါးသမက္ပဲ ... ”
“ အာ...... ငါမွ မင္းသမီးကို မခ်စ္ဘဲ ... ”
“ ဒါဆို ...ရွင္ဘယ္တရားမလဲ ...၊ သူ ့မွာေတာ့ ရွင့္ကို ခ်စ္လိုက္ရတာ ....ကၽြန္မ မ်က္ျမင္ပဲ....”
“ မိုးပြင့္ ... မင္း...ငါ့ ကိုမုန္းသလား ...”
“မမုန္းပါဘူး ... ရွင့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မုန္းမွာမဟုတ္ဘူး .... ဒါေပမယ့္ ...”
“ မမုန္းရင္ ဆက္မေျပာနဲ့ ....၊ ငါနဲ့ လိုက္ခဲ့ ...” ေျပာေျပာဆိုဆို သူမလက္ကို ဆြဲ၍ ေခၚ၏ ... ။
“ဟိတ္ေကာင္ ... ေကာက်င့္ ... မင္းဘာလုပ္တာလဲ ... ငါအသက္ရွင္ေနသေရြ့ ညီမေလးကို မင္းမပိုင္ရဘူး...”
အသံနဲ့ အတူ လ်င္ျမန္စြာ ေရာက္လာတဲ့ အနီေရာင္ ၀တ္စံုနဲ့ လူကို သူမ ေသခ်ာၾကည့္ လိုက္မိသည္ ... ။ ေျဖာင့္စင္းေသာ ဆံပင္ရွည္ရွည္မ်ားႏွင့္ ထိုသူက ... နႈတ္ခမ္းနွစ္လႊာကို တင္းတင္းေစ့၍ ... သူမတို့အား မ်က္ေမွာင္ က်ံဳ ့ကာ ၾကည့္ေနသည္ ... ။ တစ္ဖက္လူကို ရင္ဆိုင္ရန္ အသင့္ျဖစ္ေနေသာ ... ရဲရင့္ေသာ...သတၱိရိွေသာ ... ထိုသူရဲေကာင္းကို သူမ မမွတ္မိဘဲ ... ေနပါ့မလား...။
“ အစ္ကို ....”
သူမသည္ ပထမလူ၏ လက္ထဲမွ ရုန္းထြက္ရန္ ... ၾကိဳးစား လိုက္သည္ ... ။ သို့ေသာ္ သူက မလႊတ္... တင္းက်ပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ထား၏ ... ။
“ က်န္ေက်ာင္း ... မင္း ... ၀င္မရႈပ္နဲ့ ... ”
“ ေကာင္းျပီေလ ... ညီမေလး...ဆံုးျဖတ္ပါ ... ”
သူမ မည္သို့ ဆံုးျဖတ္ရမည္နည္း ... ။ မည္သူ ့ကို သူမေရြးခ်ယ္ ရမည္နည္း ... ။ တစ္ဖက္မွာကလည္း သူမ အေျဖကို စိုးရိမ္တၾကီး နားစြင့္ေနတဲ့ သနားစဖြယ္ မင္းမႈထမ္း က်န္ေက်ာင္း ...၊ တစ္ဖက္ကလည္း ... “.. မင္းက ငါနဲ့ အရင္ဆံုးေတြ ့ခဲ့တာပါ ...” ဆိုတဲ့ လူရိုးကေလး ေကာက်င့္ ... ။ သူမ မည္သူ ့ကိုေရြးထိုက္ပါ သနည္း ..။
ထိုအခိ်န္၌ ...
“ မမိုးရယ္ ... မင္းေရြးခ်ယ္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း... စဥ္းစားသင့္ပါတယ္ ... ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခင္ဗ်ားရင္ထဲမွာ တစ္ေနရာစာ ရခဲ့တာပဲ မဟုတ္လားဗ်ာ ...”
ဘုရားေရ ... ေဖးေလး ေရာက္လာျပန္ျပီ ... ။ ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ ... မေသမသပ္ စည္းထားတဲ့ ဆံပင္ေတြက ကပိုကရို ၀ဲက်ေနတဲ့ အႏွိမ္ခံ သိုင္းသမားေလးကို သူမ ဥေပကၡာမျပဳနိုင္ပါ ... ။ သူ ့ခမ်ာ ၀ူတန္ ေတာင္ေပၚ မွာ ... အားလံုးရဲ့ အနိုင္က်င့္မႈကို ခံခဲ့ရသည္ ... ။ သိုင္းပညာကို သင္ခ်င္လြန္း၍ အမ်ားတကာ အိပ္ေမာက် ခ်ိန္မွ သင္ခဲ့ရသည္ ... ။ ေမြးကတည္းက အေမကိုလည္းမျမင္ဘူး ... အေဖကိုလည္း ေခၚခြင့္မရခဲ့သည့္ သူ ့ဘ၀ကို သူမ အလြန္ သနားမိသည္ ... ။
အစ္ကို က်န္ နွင့္ ေကာက်င့္ၾကား ဆံုးျဖတ္ရခက္ေနခ်ိန္မွာ ကရုဏာသက္ဖြယ္ ထိုလူငယ္ေလးက ပါ၀င္ လာျပန္သည္ ... ။ သူမ မဆံုးျဖတ္တတ္ေတာ့ပါ ... ။ တကယ္ေတာ့ သူမ ထို သံုးေယာက္လံုးကို ... မပစ္ နိုင္ပါ ...။
“ ကၽြန္မ မေရြးခ်ယ္တတ္ေတာ့ဘူး ...၊ ရွင္တို့အားလံုး ျပန္ၾကတာပဲ ေကာင္းပါတယ္....”
လက္ေညာင္းသြားျပီ... ေနာက္ေန ့မွ ဆက္ေတာ့မည္ .....။
2 comments:
ဘာလို့ ျပန္ရမွာလဲ ျပန္ဘူးဗ်ာ
အေနာ္လဲ ပါမယ္ လာ ေလးမ လိုက္ခဲ့
ဟတ္ဟတ္ဟတ္
ေလးမေရ အႀကိဳက္ျခင္း တူလို႕ ရန္သူ ျဖစ္ရေတာ့မယ္ ထင္တယ္ က်င့္ကိုကို က တို႕ရဲ႕ အခ်စ္ဦးပါ၊ က်န္ေက်ာင္းေလးကေတာ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက ခိုးခ်စ္ရသူေပါ့၊ ေတာ္ေသးတယ္ ပိုးမင္းသားေလး မပါသြားလို႕၊
Post a Comment