က်န္စစ္မင္း၏ ေမတၱာ …

ပုဂံမွ ဇာတ္လမ္းမ်ား (သို ့) မွတ္တမ္းမ်ား (၃) ။ ။

ရတနာေရ … နန္းသံုးစကားေတြကို ... ခဏေဘးမွာထားျပီး … ရိုးရိုးရွင္းရွင္းပဲ... ေျပာပါ့မယ္ ... ။ ႏွစ္သိမ့္တာ မဟုတ္ဘူး ... ဆင္ေျခေပးတာ မဟုတ္ဘူး ... အယူခံ၀င္တာမဟုတ္ဘူး ... က်ဳပ္လုပ္ရပ္ ( သမီးေတာ္ကို ေစာယြန္းနဲ ့ လက္ဆက္ေပးမႈ ) နဲ ့ ပတ္သက္ျပီး ... မိခင္တစ္ေယာက္အေနနဲ ့ ... ရတနာ စိတ္နာမယ္ဆို နာသင့္ပါတယ္ ... ။ မိဘဆိုတာ ... ကိုယ့္သားသမီး ေကာင္းစားတာကို ... ျမင္ခ်င္ၾကတာခ်ည္းပဲေလ ... ။ သားသမီး ဒုကၡေရာက္ေအာင္ ... ဘယ္သူမွမလုပ္ၾကဘူး …. မိဘအရင္းမွန္ရင္ေပါ့ ... ကမၻာမီးေလာင္ရင္ သားကိုခ်နင္းတယ္ဆိုတာ ... မီးေလာင္ေတာ့ ... ေသြးရူးေသြးတန္းနဲ ့... လူစိတ္ေပ်ာက္ အသိစိတ္ကင္းမဲ့ျပီး .. မလုပ္သင့္မလုပ္ထိုက္တာေတြ လုပ္မိတဲ့ ... တခ်ိဳ ့ေသာ လူနည္းစု မိဘေတြကို ... ဆိုလိုတာပါ ... ။ လူစိတ္ရိွတဲ့ မိဘကေတာ့ ... သားသမီးကို အသက္နဲ ့လဲျပီး ... ကာကြယ္သြားၾကတာပါ ... ။ အဲဒီေတာ့ က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာက ... မိဘဆိုတာ သားသမီးကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ... မလုပ္ေပးနိုင္ရင္သာရိွမယ္ ... တတ္နိုင္သမွ် ေဘးကင္းေအာင္ ... ဒုကၡမေရာက္ေအာင္ေတာ့ ... အားထုတ္တတ္ၾကတယ္ ... ။ က်ဳပ္လဲ အဲဒီမိဘေတြထဲက ... မိဘ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေလေတာ့ ... ဒီသေဘာအတိုင္းပါပဲ ... ။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ရဲ့ ရင္ေသြးက “ေရႊအိမ္သည္” တစ္ေယာက္ထဲ မဟုတ္ဘူး ... ေဟာဒီ...ပုဂံျပည္သူျပည္သား အားလံုးဟာ...က်ဳပ္ရဲ့ သားသမီးေတြပဲ ... ။ နိုင္ငံသားအားလံုးကို ...အုပ္ခ်ဳပ္သူ မင္းတစ္ပါးအေနနဲ ့ ... က်ဳပ္ရဲ့ ရင္မွျဖစ္ေသာ သားသမီးမ်ား ... လို ့ က်ဳပ္ သတ္မွတ္ထားတယ္ ... ။ ဒီသေဘာကို ေရႊစည္းခံုဘုရားမွာ ... က်ဳပ္မွတ္တမ္းတင္ ထားတယ္ ... ။ က်ဳပ္ပုဂံထီးနန္းကို အုပ္စိုးခဲ့တာ ... အစဥ္အလာေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး ... အာဏာေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး ... က်ဳပ္ဟာ ... အၾကိမ္ၾကိမ္ နယ္နွင္ခံခဲ့ရေပမယ့္လည္း ... စိတ္မနာနိုင္ခဲ့ဘူး ... ။ ပုဂံျပည္မွာ အေရးၾကံဳ ျပီဆိုတာနဲ ့ ...က်ဳပ္ေရာက္ေအာင္ လာခဲ့တယ္ ... ။ ပုဂံျပည္ကို က်ဳပ္ခ်စ္တယ္ ... ပုဂံသားေတြကို က်ဳပ္ေစာင့္ေရွာက္မယ္ ... က်ဳပ္ကာကြယ္မယ္ ... ။
ရတနာေရ ... လူဆိုတာအမ်ိဳးမ်ိဳးရိွတယ္ ... ။ နန္းတြင္းမွာဆို ပိုဆိုးေသး ... ။ က်ဳပ္“မင္း”လုပ္တာကို အလိုတူ တဲ့သူ ရိွသလို ... မၾကည္ျဖဴတဲ့သူ လဲရိွတယ္ ... ။ အစဥ္အလာသမားတခိ္်ဳ ့က ... အေနာ္ရထာမင္းရဲ့ မိ္်ဳးဆက္ ကို မွ ... ပုဂံျပည့္ရွင္ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ ... အေဖရဲ့ထီးနန္းဟာ သားအတြက္ပဲ ျဖစ္ရမယ္လို ့... ယံုၾကည္ ထားၾကတယ္ ... ။ တခ်ိဳ ့ကေတာ့ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္တာ ... အုပ္ခ်ဳပ္နိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းျပည့္၀ဖို ့ပဲလိုတယ္ လို ့...ယူဆတယ္...။ ဒီေတာ့ အျမင္မတူတဲ့ အုပ္စုနွစ္စု ရန္ေဆာင္ၾကျပီေပါ့ ...။ နန္းတြင္းမွာတင္မကဘဲ ...သူတို ့နဲ ့ နီးစပ္ ပတ္သက္ရာ ေတြက တဆင့္ ... အရပ္သူအရပ္သား ေတြထဲကို ... ဒီပဋိပကၡ က ... စိမ့္၀င္ျပီး သေဘာထားေတြ ကဲြလြဲေနၾကတယ္ ... ။ ဒီအေျခအေနေတြကို ... တိုင္းျပည္ဥေသွ်ာင္ျဖစ္တဲ့ က်ဳပ္လို ဘုရင္က မ်က္နွာလြဲေနလို ့ရမတဲ့လား ... ။ အေနာ္ရထာရဲ့ ထီးနန္းကို ဆက္ခံဖို ့ သားေစာလူးမရိွေတာ့ ေပမယ့္ ... ေစာလူးရဲ့သားအရင္း ... အေနာ္ရထာရဲ့ ေျမး ... “ေစာယြန္း” ... ရိွေနေသးတယ္ေလ ... ။ က်ဳပ္..ေစာယြန္းကို လက္စတံုးပစ္လို ့ရတယ္ ... အက်ဥ္းစံ အိမ္နိမ့္စံ ထားလို ့ရတယ္ ... ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္က အဲလို မညစ္ပတ္ဘူး ... က်ဳပ္တစ္နပ္စားမၾကံဘူး ... က်ဳပ္တို ့ဟာ ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ေရးၾကရတာ ... က်ဳပ္သမိုင္း ကို ... က်ဳပ္မဖ်က္ဘူး ... ။ က်ဳပ္ကိုလိုလားတဲ့ အုပ္စုက ... က်ဳပ္ေသြးသားကိုဘဲ ေနာင္ပုဂံမင္းအျဖစ္ ... လက္ခံ ခ်င္တယ္ ...။ ဒီေတာ့ နွစ္ဘက္လံုးေက်နပ္ေအာင္ က်ဳပ္စီမံရေတာ့မယ္ ... ။ျပည့္ရွင္မင္းတစ္ပါးအေနနဲ့ က်ဳပ္ကို မလိုလားတဲ့သူေတြကို ... က်ဳပ္နွိပ္ကြပ္လို ့ရတာပဲ ... ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္မလုပ္ဘူး .. ဒီလိုလုပ္လိုက္ရင္ သားေကာင္းေတြရွားကုန္လိမ့္မယ္ ... ။ “ေစာယြန္း”ကို ... မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ... က်ဳပ္ေသြးသားကို ထီးနန္းေပးလိုက္ရင္လဲ ရတာပဲ ... ။ ဒီလိုဆို ျပည္သူေတြ နွစ္ျခမ္းကြဲကုန္ၾကမယ္ ... ။ အိမ္ၾကက္ခ်င္း ခြပ္ရင္..အိမ္နာတယ္ ... ။ က်ဳပ္ေၾကာင့္ေတာ့ ဒီလို အျဖစ္မခံနိုင္ဘူး ... ။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္သမီး“ေရႊအိမ္သည္” နဲ ့ အေနာ္ရထာေျမး “ေစာယြန္း”ကို လက္ဆက္ေပးျပီး ... သူတို ့ရဲ့ရင္ေသြး ( ေနာင္အခါ အေလာင္းစည္သူျဖစ္ လာသည္) ကို ... ထီးနန္းအပ္လိုက္တာဟာ ... အုပ္စုနွစ္စုလံုး လက္ခံေက်နပ္နိုင္မယ့္ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းပဲ ... ။ ျပည္သူေတြေက်နပ္မွ... စည္းလံုးမယ္ ... စည္းလံုးမွညီညြတ္မယ္ ... ညီညြတ္မွ ေသြးညီွနံ ့ကင္းမယ္ ... ေသြးညွီနံ ့ကင္းမွ ျပည္သာမယ္ ... ျပည္သာမွ ညီညာမယ္ ... အရာအားလံုးဟာ အျပန္အလွန္ ဆက္စပ္ေနတယ္ ...။
တိုင္းသူျပည္သားေတြကို ... စည္းလံုးညီညြတ္ေစခ်င္တာ ....၊ ေသြးေခ်ာင္းမစီးေစခ်င္တာ ...၊ ျပည္သူေတြ ၾကားက အမုန္းမီးေတြကို ျငိမ္းသတ္ေနရလို ့ ... တိုင္းျပည္ တိုးတက္မႈ ေနွာင့္ေနွးမွာကို စိုးရိမ္တာ….ဒါေတြဟာ တုိင္းသူျပည္သားေတြ အေပၚထားတဲ့ က်ဳပ္“က်န္စစ္မင္း”ရဲ့ ေမတၱာပါပဲ ....။ ။