သိခဲ့ရဲ့လား….

“ ……ကေလးေလး သိပ္ခ်စ္တယ္….ကို ဒါေလးဘဲ ေျပာတတ္တယ္ေနာ……ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္လို စကာ ကိုယ္ခ်စ္သြားမွန္းမသိေပမယ့္ ……….”
ဒီသီခ်င္းစာသားေလးကို “ေလးမ” သိပ္ၾကိဳက္ခဲ့တာ…. ထူးအိမ္သင္ရဲ့ “စကားလံုးေတြ သိပ္မလိုဘူး…” ထဲကေလ….။ အခုေတာ့ ျဖိဳးၾကီး ျပန္ဆိုထားတယ္……။

“ လူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္တုန္းက စခ်စ္သြားခဲ့သလဲလို ့ အတိအက် မသိဘူးဆိုတဲ့လူေတြကို ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ အံ့ၾသတယ္ ” စာမ်က္နွာ ၁၉၉ (ခ်စ္သူလား…စကားတစ္ပြင့္ ပြင့္ခဲ့တယ္ - ဂ်ဴး)
ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တုန္းကေတာ့ စကားပြင့္ေတြၾကားမွာ နစ္ေမ်ာေနခဲ့လို ့ ဒီစာေၾကာင္းေလးကို အမႈမဲ့ ၊ အမွတ္မဲ့ ပဲ…….။ တေန ့က “ အခ်စ္ဆိုတာ ၾကိဳးနဲ ့သီဖို ့မလိုတဲ့ ပန္းကေလးမ်ား ”ဆိုတဲ့ ၀တၳဳတိုေလးမွာ ဒီလို အေတြးေလး ျပန္ေတြ ့ရေတာ့မွ ဆရာမ ဂ်ဴး ရဲ့ အျမင္ေလးကို သတိထားမိသြားတယ္…..။
“ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္အခ်ိန္က စခ်စ္သြားမွန္းမသိဘူး ဆိုတဲ့လူေတြ ေတာ္ေတာ္ည့ံတာပဲဟု ကၽြန္မထင္ပါသည္။ သည္ေလာက္အေရ႕းၾကီးသည့့္ အေျပာင္းအလဲတစ္ခုကို သူတို ့ဘာေၾကာင့္ သတိမထားမိၾကတာလဲ။” စာမ်က္နွာ ၂ (အခ်စ္ဆိုတာ ၾကိဳးနဲ ့သီဖို ့မလိုတဲ့ ပန္းကေလးမ်ား-ဂ်ဴး)
ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ “ဂ်ဴး ”ေျပာတာဟုတ္သားပဲ…….။ ဘ၀မွာ သမရိုးက် မဟုတ္ဘဲ ထူးထူးျခားျခား တစံုတရာ ျဖစ္ပ်က္သြားတာကို တကယ္မသိလိုက္ၾကဘူးလား……။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့ရတာလား……..။ မေသခ်ာလိုက္တာလား……။ စာေရးဆရာေတြ…..သီခ်င္းေရးဆရာေတြက သူတို ့ရဲ့ အေတြးေတြ ၊ အယူအဆေတြ ခံစားခ်က္ေတြကို ကေလာင္တံ ( Typing ) နဲ ့ အသက္သြင္းလိုက္တဲ့ အခါ “ေလးမ” တို ့ စာဖတ္သူေတြက ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးစရာေတြ ၊ ေတြးစရာေတြ ၊ သံုးသပ္စရာေတြ ရလာတတ္ပါတယ္…….။ အခ်စ္တစ္ခုတည္းမွ မဟုတ္ပါဘူး……။ အရာရာတိုင္းမွာ တခုခုေျပာင္းလဲသြားတိုင္း သတိထားခဲ့မိပါရဲ့လား…….။

“သိျခင္း ၊ မသိျခင္း
ပုစၦာရွင္းဖို ့
ထိုင္ရင္း ၊ ငိုင္ရင္း
ေတြးျခင္းေတြ စတယ္…။
တခါတုန္းဆီက
အျပံဳးေတြ
အရႈံးေတြ
(ငါ) မသိခဲ့တာလား…
မရိွခဲ့တာလား…။
တခါတုန္းဆီက
ရခဲ့ဖူးတာေတြ
မရခဲ့ဖူးတာေတြ
(ငါ) သိဖို ့ ရွက္ခဲ့သလား
ရိွဖို ့ ခက္ခဲ့သလား…။
(ငါ) ေတြးဆဲ ေမးဆဲ
မရဲတရဲ ျဖစ္ေနတုန္းမွာဘဲ
ငါ့နားကိုကပ္
တိုးတိုးေလး “မွတ္” …တဲ့
“You have No Extra Time”….။ ။