Ready-made စြပ္ျပဳတ္

ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ ခ်က္ဖို ့ “ေလးမ” မနက္က ေစ်းသြားခဲ့ပါသည္……။ ၾကက္သားေစ်းေလး ေမးၾကည့္ေတာ့ ၆၀၀၀ ေစ်းပါ….. ။ ေလးမ က ေစတနာ အလြန္ေကာင္းေတာ့ အရသာရိွေအာင္ နွစ္ေကာင္ေလာက္ ျပဳတ္မွ အဆင္ေျပမွာ…….။ ခ်ိန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ေကာင္ကို ၇၀ သား……။ ဒါနဲ ့ဘဲ…….အေမႊးနုတ္ခံထားရတဲ့ အသက္မရိွတဲ့ ၾကက္ကို တခ်က္ငဲ့ၾကည့္ျပီး ေစ်းသည္ရဲ့ မ်က္ေစာင္းကို ေက်နပ္စြာခံယူရင္း ျပန္လွည့္ထြက္ ခဲ့ပါတယ္……။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ…….ဟို လူမမာကလဲ လာလာ ေတာင္းေနတယ္…….။ ေလးမ ကလဲ စြပ္ျပဳတ္တိုက္ခ်င္တယ္………ဆိုေတာ့…..။ အၾကံေကာင္းရင္ တခ်က္ပါ……။ ဟိုနားက “ ထို Mart ” မွာ အထူးစပယ္ရွယ္ discount ဆိုျပီး တစ္ထုတ္၀ယ္ရင္ တစ္ထုတ္ အလကားရတဲ့ date expire ျဖစ္ဖို ့ တလၾကီးမ်ားေတာင္ လိုေသးတဲ့ ready-made ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ ထုတ္ေလး ေတြ ေျပး
၀ယ္လိုက္တာေပါ့………။ အခုေတာ့ ဒီ ready-made ေလးဘဲ ေသာက္ဦးေနာ္…..။ လခထုတ္ျပီးရင္ေတာ့ ၾကက္အစစ္နဲ ့ ျပဳတ္တိုက္ဖို ့ စဥ္းစားေပးပါမယ္…….။

ကုလားထိုင္တစ္လံုးသာ ေရြးထိုင္ပါ
အီတာလ်ံလူမ်ိဳး နာမည္ၾကီးအဆိုေက်ာ္ လူစီယာနို ပါဗေရာ့တီ (Luciano Pavarotti ) ( 1935- ) ၏ ဖခင္သည္ မုန္ ့ဖုတ္ သမားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ ။ သို ့ေသာ္ ဂီတဘက္တြင္ အလြန္ထက္သန္သည္ ။ သူ ့သားကို ေအာင္ျမင္ေသာ ဂီတပညာရွင္တစ္ဦး ျဖစ္ေစလိုေသာ ဆႏၵရိွသည္ ။ ထို ့ေၾကာင့္ ငယ္ရြယ္စဥ္မွာပင္ ေတးဂီတ အနုရသမ်ားနွင့္ ကၽြမ္း၀င္ေအာင္ ေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့သည္ ။ ဖခင္၏ ပဲ့ကိုင္လမ္းညႊန္မႈ ၊ မိမိကိုယ္တိုင္ ထက္သန္တက္ၾကြစြာ အားထုတ္မႈတို ့ေၾကာင့္ ပါဗေရာ့တီသည္ ကမၻာသိ အဆိုေတာ္တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့သည္ ။ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ သူ ့ဘ၀နွင့္ ဆက္စပ္၍ ပါဗေရာ့တီက ဤသို ့သံုးသပ္ေျပာဆိုခဲ့သည္ ။
“ အေဖက ကၽြန္ေတာ့္ကို အသံေကာင္းလာေအာင္ တအားေလ့က်င့္ခိုင္းတာ ၊ အီတလီက ကၽြန္ေတာ္တို ့ဇာတိျမိဳ ့ မိုနာေဒသမွာ အာရီဂိုပိုလာဆိုတဲ့ အဆိုသင္ဆရာ တစ္ေယာက္ရိွတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ့္လို ညာသံဘဲ ၊ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို တပည့္ အျဖစ္ လက္ခံျပီး သင္ၾကားေပးတယ္ ၊ အဲဒီလို ေတးဂီတ လိုက္စားရင္းနဲ ့ ဆရာအတတ္သင္ ေကာလိပ္လဲ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ဖက္က တက္လိုက္ေသးတယ္ဗ် ၊ ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ အေဖ့ကို ကၽြန္ေတာ္ ေမးတယ္ ၊ “ အေဖ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ရမလား အဆိုေတာ္လုပ္ရမလား ” ဆိုေတာ့ အေဖကေျပာတယ္ ။ “ လူစီယာနို” တဲ့ ၊ “ မင္းကုလားထိုင္နွစ္လံုးထိုင္ဖို ့ ၾကိဳးစားရင္ အဲဒီကုလားထိုင္ႏွစ္ခုၾကားထဲ လိမ့္က်မွာပဲ ၊ မင္းဘ၀အတြက္ ကုလားထိုင္တစ္လံုးပဲ ေရြးရလိမ့္မယ္ ” တဲ့ ။ “အေဖေျပာတဲ့ အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ တစ္လံုးပဲ ေရြးလိုက္ပါတယ္ ၊ အဲဒီေနာက္မွာ ပညာသည္အဆင့္နဲ ့ စင္ေပၚစတက္ခြင့္ရဖို ့ ခုနစ္နွစ္တိတိ ေလ့လာရ သင္ၾကားရတယ္ ၊ စိတ္ညစ္စရာ စိတ္ဓါတ္က်စရာေတြလည္း အမ်ားၾကီး ၾကံဳရတယ္ ၊ အဲဒီကမွ တစ္ခါ မက္ထရိုပိုလီတန္ ေအာ္ပရာဇာတ္ရံုၾကီးမွာ ေဖ်ာ္ေျဖခြင့္ရတဲ့ အဆင့္ေရာက္ဖို ့ ေနာက္ထပ္ ခုနစ္နွစ္ ၾကိဳးစားရတယ္၊ အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္တယ္ ၊ အုတ္စီတဲ့အလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ စာေရးတဲ့ အလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္တို ့ဘ၀အတြက္ ဘယ္အလုပ္ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္ျဖစ္ေစ ၊ အဲဒီအလုပ္ထဲကို ကၽြန္ေတာ္တို ့ဘ၀တစ္ခုလံုး ထည့္ေပးနိုင္ဖို့လိုတယ္ ၊ ကိုယ္ေရြးတဲ့ အလုပ္ထဲမွာ ကိုယ့္ဘ၀ကို ျမွဳပ္နွံနုိင္မွ အဲဒီ အလုပ္မွာ ေအာင္ျမင္တယ္ ၊ ဒါ ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ အဓိကေသာ့ခ်က္ပဲ ၊ အဲဒီေတာ့ ၾကိဳက္တဲ့ ကုလားထိုင္တစ္လံုးကို ခင္ဗ်ားေရြး ၊ ျပီးေတာ့ အဲဒီမွာ ျပတ္ျပတ္သားသား ထိုင္ဗ် ” ။
( ဆရာေဖျမင့္၏ နွလံုးသားအာဟာရ (၂) မွကူးသည္….မူရင္း-Choose One Chair)

သူငယ္ခ်င္းတို ့လဲ ထိုင္ခံုတစ္လံုးဘဲ ထိုင္ၾကေနာ္…….ဟိုမွာလဲထိုင္ခ်င္…..ဒီမွာလဲ လက္မလႊတ္နိုင္ ဟိုဟာေလးလဲ ၾကိဳက္…….ဒီေနရာေလးလဲ ပါခ်င္ ဆိုရင္ေတာ့ …… ျပဳတ္က်လိမ့္မယ္…….။ ျပဳတ္က်ခဲ့တဲ့ သူေတြလဲ မနဲေတာ့ဘူးေနာ……… ျပဳတ္မက် ေသးရင္ေတာင္ “ ဟိုပင္ ဒီပင္ ကူးပါလို ့……….” ဆိုတာ ၾကားဖူးမွာပါ…..၊ ေလးမ ေျပာခ်င္တာ အဲဒါဘဲ…….။ ။