ဗိသုကာ ေက်ာင္းသူဘ၀…အဲသလိုစခဲ့တယ္…

ဒိုင္ယာရီ စာမ်က္နွာ (၇) ။ ။
“ေလးမ” တို ့တုန္းက ပထမနွစ္ေျဖျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဗိသုကာလိုင္းလိုခ်င္တဲ့ သူေတြကို ေလွ်ာက္လႊာတင္ခိုင္းတယ္......။ တျခားေမဂ်ာေတြကေတာ့ ဒုတိယနွစ္ေျဖျပီးမွ လိုင္းခြဲတာ......(အခုေတာ့ ပထမနွစ္ စတက္ကတည္းက ေမဂ်ာခြဲ လိုက္ျပီ ).....။ ဗိသုကာဘာသာရပ္က စိတ္၀င္စားဖို ့လိုတဲ့အတြက္ အမွတ္နဲ ့မခြဲဘဲ ၀ါသနာပါတဲ့သူ ေလွ်ာက္ခိုင္းတယ္......။ တစ္နွစ္
နဲ ့တစ္နွစ္ေတာ့ “မူ”ကမတူပါဘူး......။ အာခီေမဂ်ာကို အညံ့ဆံုးလူေတြပို ့ခဲ့ဖူးသလို အေတာ္ဆံုးလူေတြလည္း ေရြးခ်ယ္ခဲ့ဖူးတယ္.......။
လူေတြ ့စစ္ေဆးျပီး ေအာင္မွရမယ္ဆိုလို ့ ဆရာၾကီး ေဒါက္တာလြင္ေအာင္ ေရးတဲ့ “ဗိသုကာ ပညာနိဒါန္း” ကို အၾကိမ္ၾကိမ္ဖတ္ခဲ့ရတယ္.....( တစ္လံုးမွကို သေဘာမေပါက္္ဘူး )......။ အေဆာင္မႉးမမက အာခီတက္ ဆိုေတာ့ ဘာေတြေလ့လာထားရမလဲ ေမးရတယ္.......Space ဆိုတာဘာလဲ......Form ဆိုတာဘာလဲ.....ဘယ္နွစ္မ်ိဳးရိွလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြနဲ ့ ေတာ္ေတာ္ ေခါင္းေျခာက္ခဲ့ရတယ္......။ ျပီးေတာ့ ကဒ္ျပားေပၚမွာ ပံုဆြဲ...၊ ကတ္ေၾကးနဲ ့ ညွပ္ေပးလိုက္ျပီး အဲဒါကို ပံုဘယ္နွစ္မ်ိဳးေျပာင္းလို ့ရလဲ ေျပာင္းၾကည့္ထားတဲ့......။ ေတာ္ပါေသးရဲ့.....လူေတြ ့ မစစ္ျဖစ္လို ့........။ စစ္ရင္ က်မွာဘဲ.......။ ဒုတိယနွစ္မွာ အေဆာက္အဦ ဒီဇိုင္းမထုတ္ရေသးဘူး........။ ပံုဆြဲနည္းနဲ ့ ဒီဇိုင္း အေျခခံေတြဘဲ သင္ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဓါတ္က်တယ္......။ ဒီလိုမွန္းသိရင္ ပန္းခ်ီသင္တန္း အရင္တက္ခဲ့ပါတယ္လို ့ ေနာင္တရမိတာလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္........။ သင္ရသမွ်က ပန္းခ်ီပညာနဲ ့မွမကင္းတာ........။ စသင္တဲ့ေန ့က ABCD နဲ ့1234 ေရးရတာ......ည ၂ နာရီထိုးတယ္.....။ T-square ကိုေျပာင္းျပန္ကိုင္ျပီး ေဘာင္ခတ္လို ့ ေယာက်္ားေလးေဆာင္မွာ အတင္းအုပ္ခံရေသးတယ္.......။ ေနာက္တေန ့ သခ်ၤာတန္းသြားေတာ့
၀ိုင္းေလွာင္ၾကတယ္.......။ ( ေယာက်္ားေလးေတြက မိန္းကေလးေတြထက္ေတာင္ အတင္းေျပာတတ္ေသးတယ္ ) ....။ ဗိသုကာဘာသာကို စသင္ရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသလို လို နဲ ့ စိတ္ညစ္ဖို ့ ေကာင္းတယ္........။ ဆရာကလည္းမရိွဘူး.....အေဆာင္မႉးက မဟာဘြဲ ့အတြက္ ရန္ကုန္မွာ Thesis သြားလုပ္ေတာ့ “ေလးမ” တို ့မွာ အမိမဲ့သား ေရနဲငါးေလးေတြလို.....အားကိုးရာမဲ့ခဲ့ရတယ္.......ရန္ကုန္ကဆရာေတြက အလွည့္က် လာသင္ၾကတယ္......။ ရန္ကုန္ကဆရာ မလာတဲ့ အပတ္ဆိုရင္ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးနဲ ့ မန္းေလးျမိဳ ့ကိုပတ္ျပီသာမွတ္......။ ဆရာ မလာရင္ ေပ်ာ္ခဲ့သမွ် အခုေတာ့ ငိုခ်င္စရာၾကီး.......သင္ရိုးကုန္မသင္ခဲ့ရဘူး......မသိခဲ့ မတတ္ခဲ့....မသင္ခဲ့ ရတာေတြက အမ်ားၾကီးဘဲ......။ ဆရာေတြကေျပာတယ္.......ဗိသုကာဘာသာက စာမ်ားမ်ားဖတ္ဖို ့လိုတယ္တဲ့......ဖတ္ခ်င္လို ့ library မွာရွာတယ္......ရိွပါတယ္ေလ....နဲနဲပါးပါးေပါ့.....“ Love story in Harvard " ကိုၾကည့္ရတဲ့အခါ “ေလးမ” ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူဘ၀နဲ ့ နႈိင္းယွဥ္မိေတာ့......ဘယ္လိုေရးရမလဲ.....အဲလိုခံစားရတယ္....။ ေကာင္းတာေပါ့...... ျပည့္စံုေနရင္ ၾကိဳးစားေနရဦးမယ္...... အခုေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ အပ်င္းၾကီးျပီး စာမလုပ္တာကို ဟိုဟာလြဲခ်...ဒီဟာလြဲခ်နဲ ့ အေၾကာင္းျပလို ့ရတာေပါ့.........။ သင္ေပးတဲ့ ဆရာေတြကေတာ့ ၾကိဳးစားပမ္းစား ေစတနာထားျပီးသင္ေပးၾကတယ္......။ ရန္ကုန္ကလာရင္္ စာအုပ္ေတြယူလာေပးတယ္.......။ ဆရာေတြ မျပန္ခင္ မိတၱဴဆြဲထားရတယ္.....“မိ” နဲ ့ နွစ္ဦးပိုင္စာအုပ္ေတြက မ်ားလာတယ္......။ ဒီလိုနဲ ့ ဆရာေတြကို ဘူတာမွာ သြားၾကိဳလိုက္.....ျပန္ပို ့လိုက္.....နဲ ့ ဒုတိယနွစ္ (ဗိသုကာ ပထမနွစ္) ကို ဂုဏ္ထူးနဲ ့ (ၾကံဳတုန္းၾကြားရတာ) ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္......။
ဒီ -Post ကိုေရးေတာ့ ဆရာ့ကို သတိရတယ္......ဆရာ....ဆရာ.....တိုက္ပံုအက်ၤီေလး ပုခံုးေပၚတင္လို ့......ပိန္ပိန္ပါးပါးနဲ ့ ဆရာ့ကို သိပ္ေၾကာက္ခဲ့ရတယ္......ဆရာစလို ့ ငိုခဲ့ရတယ္.....ဆရာထုလို ့နဖူးဖုခဲ့ရတယ္......ဆရာဆြဲခိုင္းတဲ့ ကနုတ္ပန္းေတြေၾကာင့္ ၂ ရက္ေလာက္ တေရးမွ မေမွးခဲ့ရဘူး.....။ ဆရာ....ဆရာ......ေပၾကိဳး တေခြေပးျပီး ဒီအေဆာက္အဦကို တို္င္းျပီးဆြဲထားလိုက္......အဲဒါ Measure drawing ဘဲ ဆိုျပီး ေပၾကိဳး တေခြနဲ ့ ထားပစ္ခဲ့တဲ့ ဆရာ......အခုလည္း အဆင္ေျပသလို ေနရစ္ခဲ့ၾကေတာ့ဆိုျပီး “ေလးမ” တို ့ကို ထားခဲ့ျပန္ျပီ......။ ဆရာကေတာ့ “စ” မွာ.....ဘ၀သစ္မွာ ...... ေပ်ာ္ေနျပီလားဆရာ....ေပ်ာ္ပါဆရာရယ္.....ဆရာေပ်ာ္ရင္ တပည့္ ၀မ္းေျမာက္ပါတယ္.......။ ဆရာ့တပည့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ဆရာနဲ ့အတူ ရိွေနၾကျပီေနာ္......။ ေနာက္ထပ္လည္း လာၾကလိမ့္ဦးမယ္ဆရာ........။ ဆရာ့တပည့္ “ေလး” ကေတာ့ တာ၀န္ကို ေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္ရင္း အားလံုးကို လြမ္းေနပါ့မယ္.......ဆရာ......။ ။