Saturday, January 05, 2008

Feeling 28 ( 2 )

တကၠသိုလ္တက္စမွာ မိန္းကေလး ေက်ာင္းကလာျပီး အစ္ကိုေတြ ေမာင္ေတြ မရိွသူမို့ ေယာက်ာ္းေလးေတြကို သိပ္ေၾကာက္ခဲ့ပါတယ္ …။

စကားလာေျပာရင္လည္း ျပန္မေျပာရဲ…စရင္လည္းမရီရဲ … ျမွားနဲ့ေပါက္ရင္လည္း လွည့္မၾကည့္ရဲ …။


သိပ္ၾကီးက်ယ္တာပဲဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ကို ခံယူခဲ့ပါတယ္…။

ေနာက္ေတာ့ ေက်ာင္းကမဟုတ္တဲ့ အျပင္က အစ္ကိုေလးေယာက္နဲ့ မိတ္ေဆြေတြ ျဖစ္လာတဲ့အခါ ေယာက်္ားေလး မိတ္ေဆြေတြက အင္မတန္ ကူညီတတ္တယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားပါတယ္….။

အစ္ကိုေတြက ေက်ာင္းကဆြဲခိုင္းတဲ့ Drawing ေတြအတြက္ အျမဲကူညီေပးခဲ့သလို္ .. .ကၽြန္ေတာ္တို့ကို သစ္ရြက္မ်ိဳးစံုရွာေပးပါဗ်ာ ဆိုရင္လည္း သစ္ရြက္မ်ိဳးစံုကို လြယ္အိတ္အနီၾကားၾကီးထဲ ထည့္ျပီး.. မႏၱေလးကေန ပုသိမ္ၾကီးအထိ ခရီးေ၀းကို လာေပးပါတယ္…။

အေရာင္ေတြ စပ္လို့ မရဘူးဗ်ာ ဆိုရင္လည္း ငါတို့ စပ္ၾကည့္မယ္ဆိုျပီး အေဆာင္ေရွ့က ျမက္ခင္းေပၚမွာ အားရပါးရထိုင္ျပီး အေရာင္ေတြ စပ္ၾကပါတယ္…။

ဆရာ က ဌာနကို တိုင္းခိုင္းတဲ့ အခါမွာလည္း သူတို့ပဲ ေပၾကိဳးကိုင္ျပီး တိုင္းေပး.ကူေပးခဲ့ၾကတာပါ…။



မႏၱေလးေတာင္ေပၚမွာ… အိမ္ေတာ္ရာ ဘုရားမွာ…. ေတာင္သမန္အင္းမွာ … ၀က္သားတုတ္ထိုးဆိုင္မွာ …ေစ်းခ်ိဳထဲမွာ … ရတနာပံု ကစားကြင္းမွာ … အသုတ္ဆိုင္မွာ… မုန့္ပ်စ္သလက္ဆိုင္မွာ … ဘီသံုးလံုးမွာ ေလးမတို့ ၇ ေယာက္ရဲ့ ေျခရာေတြ … ခုခ်ိန္မွာ ျပန္ရွာေတြ့နိုင္ပါဦးမလား…။

အေဆာင္က မိန္းကေလးတစ္ခ်ိဳ့ရဲ့ ဘယ္တစ္ေယာက္နဲ့ ဘယ္သူနဲ့ ၾကိဳက္သြားမလဲ ဆိုတဲ့ ခပ္တိမ္တိမ္အေတြးေတြကို ေမာင္နွမလို … သူငယ္ခ်င္းလို အျဖဴေရာင္ သံေယာဇဥ္ေတြက အျပတ္အသတ္အနိုင္ယူနိုင္ခဲ့ပါတယ္…။ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာင္းေတြ…အလုပ္ေတြနဲ့ ေ၀းကြာသြားလိုက္တာ ခုထိ ျပန္မဆံုၾကေတာ့ဘူး...။

ရန္ကုန္မွာ ပညာဆက္သင္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ … ကာလအၾကာၾကီး အိပ္ေမာက်ေနခဲ့ရွာတဲ့ … ေလးမရဲ့ ဖူးစာေရးနတ္ၾကီးက ျဗဳန္းဆိုနုိးလာျပီး ျမွားနဲ့ထပစ္ပါတယ္ …။

ျမွားမွန္သြားတဲ့ ေသရာပါဒဏ္ရာေၾကာင့္ ၂၀၀၃ မွာ “ ေရွ့က ေလွ်ာက္မွာလား.. ေနာက္ကလိုက္မွာလား ” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းနဲ့ ကမ္းၾကိဳလာတဲ့လက္ကို “ ေဘးက လိုက္ရင္ အိုေကလား..” လို့ေမးရင္း လွမ္းခိုလိုက္ပါေတာ့တယ္….။

ဆက္ပါဦးမည္..။

12 comments:

Anonymous said...

ဟီး..ခုမွေကာင္းခန္းကေရာက္တာ။ ေကာင္းခန္းမွာျဖတ္ထားတယ္ေပါ႔ေလ။

Anonymous said...

အမႀကီးေရ ပို႔စ္အသစ္တက္တာျမန္လွခ်ည္လားဗ်။ လြတ္လပ္ေရးေန႔မွာ
လြတ္လပ္ေရးရေနတယ္ထင္ပ ။ မရဘူး မီဒီယာကို မီဒီယာနဲ႔ ျပန္တိုက္ရမယ္
ဟဲဟဲ :P ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ အခုမွ အပိုင္း(၂) ဆိုေတာ႔ ေနာက္အပိုင္းေတြလာဦးမယ္ဗ်ိဳ႕

Anonymous said...

ေဘးကေန ေလွ်ာက္ရင္း မလိုက္ပဲ ထိုင္ျပီး အတင္း နင္းခိုင္းရင္ေတာ့ လက္လွမ္းၾကိဳရတဲ့ ကိုကိုခမ်ာ ဆိုက္ကားဆရာ ျဖစ္ရခ်ည္ေသး... :P

Anonymous said...

ေက်ာင္း အေၾကာင္းဖတ္ရေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို သတိရလိုက္တာ ဟုတ္တယ္ေနာ့္ အရမ္းသံေယာဇဥ္ရွိခဲ့ၾကေပမယ့္ တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ျပန္ဆံုဖို ့ကေတာ္ေတာ္မလြဲဘူးးး...
ေရွ့က ေလွ်ာက္မွာလား.. ေနာက္ကလိုက္မွာလား လို ့ေကာင္းကင္ၾကီးက ေမးတယ္ေပါ့ေလ..စိတ္ေကာင္းရွိလိုက္တဲ့တီေလးရဲ့ဖူစာပဲ က်ေနာ္သာဆိုလွ်င္ လိုက္ခဲ့ေနာက္ကလို ့ပဲေခၚမယ္ဟာဟားး ( တကယ္ဟုတ္ဘူးးး) ဇတ္ရွိန္တတ္ေနျပီး ျမန္၂ ေရးပါဗ်ိဳ ့

Anonymous said...

ေလးမေရ.. feeling 35 ထက္ အျပတ္သာတယ္.. ဆက္ေရးပါဗ်ိဳ႕.... ေလးမက ၂၀၀၃ ထဲကျမွား ပစ္ခံရတာကုိး... :D :D

Anonymous said...

ခ်စ္မ ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္
ဆက္ရန္ေမွ်ာ္သည္

Anonymous said...

ဟင့္...ဇာတ္ရွိန္ၿပတ္လုိက္တာ။ ေရးမွာကုိ တူက
စာဖတ္တဲ့သူ မခ်င့္မရဲၿဖစ္ေအာင္။

Anonymous said...

တန္းလန္းျကီးမထားေကာင္းဘူး သူငယ္မ ပို ့စ္အဆက္ကို ျမန္ျမန္ဆက္ေရးအုန္း

Anonymous said...

အယ္.. လုပ္ျပန္ပီ... ေဘးကလုိက္ရင္အုိေကလား တဲ့
ဒါမ်ိဳးေလးေတြေၾကာင့္ ခုိက္ေနတာ..
ေရလည္လန္းတယ္

Anonymous said...

ေဘးကလိုက္ရင္ အိုေကလားဆိုေတာ့ ကိုေကာင္းကင္ႀကီးက ဘာျပန္ေျပာလဲဟင္ ... သိခ်င္လုိ့ း)

Anonymous said...

>မတူးတူး.. ကိုရီးယားကားေတြကို အတုခိုးၾကည့္တာ..ဟိ..။

>ညိမ္းညိဳ.. ဒီကလည္း မီဒီယာနဲ့ တိုက္မယ္...။

>အမည္မသိ မင္းက်န္စစ္... ထိုင္ရမွာမ်ားပ်င္းလြန္းလို့..ေမာင္တစ္ထမ္း..မယ္နွစ္ရြက္ပဲ..။

>ေမာင္မ်ိဳး... ေနာက္ကပဲ လိုက္ခိုင္းမွာလား...။ ေၾကာင္မ်ိဳးကေရွ့က သြားရမွာ မေၾကာက္ဘူးလား..။

>မနုစံ...ဟဲ..ဒါေၾကာငါ့ ၀ါၾကီးတယ္လို့ေျပာတာေပါ့..မရ...။

>ေခးေခး.. ေမွ်ာ္တယ္လား..ဟီး..ေျမွာက္ေပးေနတယ္..။

>လြမ္းေစ.. အရွည္ၾကီး ဖတ္ရရင္ မ်ကိစိေညာင္းမွာ စိုးလို့...နားနားျပီးေရးေနတာ..ေပသီးရဲ့...။

>သဇင္... လန္းလန္း ေလးပဲေလ..သိတယ္မို့လား..။

>မွ်ားျပာ... မသိလို့ေမးတာလား.. ဒီအေျခအေနေရာက္မွေတာ့ ဘာေျပာလဲ သေဘာေပါက္ေပါ့ကြယ္...အ...ပါ့...။

>ေဂ်... ဟုတ္..တန္းလန္းမထားေတာ့ဘူး..ဆက္လိုက္ျပီ..ေဂ်..။

Anonymous said...

အပိုင္း ၂ မွာေတာ႕ ေက်ာင္းေတာ္ အလြမ္းတပိုင္းတစနဲ႕ ဘ၀စစ္အစရဲ႕ အကူးအေျပာင္းတစြန္းတစကို ေတြ႕တယ္ .။
ခုဆို ဦးဦး ေဘးမွာ တြဲေလာင္းေလး ပါေနတာေပါ႕ေနာ္ .။ :)