အႀကိဳက္ဆံုးကဗ်ာ …

Tag မွ ပို ့စ္တင္တယ္လို ့ ေျပာရင္လည္း ခံရေတာ့မွာပဲ …။ ပို ့စ္တင္ရင္ Tag Game ကို အရင္တင္တယ္လို ့ ေျပာရင္လည္း ေက်နပ္လ်က္ပါပဲ…။ အဆက္ျပတ္ေနတာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္မွာ ပို ့စ္တင္ဖို ့ စဥ္းစားမိတာနဲ ့ ေမာင္မ်ိဳး ေရးခိုင္းထားတာကို အရင္ေရးမိတယ္…။ အႀကိဳက္ဆံုးကဗ်ာ … ။

ခုခ်ိန္ထိ ေလးမ ဖတ္ဖူးတဲ့ ကဗ်ာ .. နွစ္သက္တဲ့ ကဗ်ာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္… ။ ခုထိအာရံုထဲမွာ စြဲေနတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို အႀကိဳက္ဆံုးကဗ်ာအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ လိုက္ပါတယ္…။

အဲဒီကဗ်ာကေတာ့

ၾကာခ်ည္အလွပ္ ၾကည့္တခ်က္ရယ္နဲ႔
ဆံုးသတ္တဲ့သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ အသည္းစိုင္ျပတ္ၿပီေပါ့..
အဆိုးငယ္ငိုေတးနဲ႔ ေျခဆြဲလို႔တားမရေအာင္
ခြန္းတံု႔မျပန္ ၿငိမ္သက္စံရင္း
ရာဟုကိုေထြးလို႔ အိပ္ဟန္ေဆာင္ခဲ့ရတယ္…

လို ့ “ ယေသာ္ဓယာ” ရဲ့ ခံစားခ်က္ကို ကိုမ်ိဳးဦးဥာဏ္က ဖြဲ ့သီထားတဲ့ “ ယေသာ္ဓယာ တမ္းခ်င္း”ပါ..။

ရာဟုကိုေထြးလို႔ အိပ္ဟန္ေဆာင္ခဲ့ရတယ္… တဲ့…။

မ်က္စိထဲမွာ ဗုဒၶ၀င္ စာအုပ္ထဲက သိဒၶတၳမင္းသား ေတာထြက္ခါနီး ခန္းစည္းေလးလွပ္ၿပီး ယေသာ္ဓယာကို ၾကည့္ေနတဲ့ ပံုေလး… ယေသာ္ဓယာက ေက်ာခိုင္းထားတဲ့ပံုေလးကို ျမင္ေယာင္မိတယ္…။ ေျခဆြဲလို ့ တားခ်င္လည္း ဘယ္ရမလဲ…။ မာရ္နတ္ေတာင္ တားလို ့မရတာ… မိန္းမသားတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ယေသာ္ဓယာက သားေလးေပြ ့ၿပီး အိပ္ဟန္ေယာင္ေဆာင္ရံုပဲ စြမ္းနိုင္ရွာ မေပါ့ ….။

အႀကိဳက္ဆံုးစာသား… စြဲေနတဲ့ စာသားေလးက ….

လြမ္း႐ုပ္မေဖာ္ရဲတဲ့ လင္ပစ္တဲ့နန္းမေတာ္ရယ္ပါ

ေကာင္းလိုက္တဲ့ အသံုးအႏႈန္း… စကားလံုး က်စ္က်စ္လစ္လစ္နဲ ့ အင္မတန္ အသက္၀င္တယ္…။ ခင္ပြန္းသည္ ေတာထြက္တရားက်င့္တာကို တငိုငိုတရယ္ရယ္နဲ ့ လြမ္းျပေနလို ့ ျဖစ္မလား…။ ဒါေပမယ့္ ရင္ထဲမွာေတာ့ လြမ္းရွာမွာပဲ…။ လင္ပစ္တဲ့ နန္းမေတာ္တဲ့…။ နန္းမေတာ္ႀကီးဆိုတာ အင္မတန္ မက္ေမာစရာ ေနရာပဲ… ခ်မ္းသာျပည့္စံု…ၾသဇာႀကီးလို ့ မက္ေမာ အားက်စရာ အေနအထားေပမယ့္… ယေသာဓယာကေတာ့ လင္ပစ္တဲ့ နန္းမေတာ္ပါတဲ့…။ လင္ေယာက်္ားရဲ့ ခ်စ္ခင္ဂရုစိုက္… ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈခံရတဲ့ သာမန္ ဆင္းဆင္းရဲရဲ မိန္းမ တစ္ေယာက္နဲ ့ ေတာင္ မယွဥ္၀့ံေတာ့ေအာင္ ခံစားေနရတဲ့ နန္းမေတာ္ႀကီး လို ့ ေလးမ ခံစားရပါတယ္….။

ေလးမ ငယ္ငယ္ကတည္းက ယေသာ္ဓယာကို မိန္းမသားခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာမိခဲ့တဲ့သူျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီကဗ်ာကို အရမ္းနွစ္သက္မိပါတယ္…။ အေပၚမွာေရးထားတာေတြက ကဗ်ာဖတ္ၿပီး ေလးမရဲ့ အျမင္ပါ…။ ေလးမရဲ့ တစ္ဖက္သတ္အေတြးနဲ ့ ကဗ်ာဆရာရဲ့ မူရင္း ခံစားခ်က္.. ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ ့ လြဲေခ်ာ္ခဲ့သည္ရိွေသာ္ ခြင့္လြတ္ပါ…။

ေနာက္ဆံုး ရလိုက္တဲ့ အသိကေတာ့… ေလာကေကာင္းက်ိဳးအတြက္… စေတးခဲ့ရတဲ့ နွလံုးသားေတြကို မွတ္တမ္းတင္သင့္တယ္.. ဆိုတဲ့ အသိပါပဲ…။ ။

ယေသာ္ဓယာတမ္းခ်င္း

ေမတၱာသြန္းျမွား မယ္ေတာ့အပါးနတ္ထံသြားေအာင္
စြမ္းလြန္းအရွင္အမ်ားျမင္တယ္
တင္းတိမ္ကြယ္ ႏွလံုးငယ္အရာေဟာင္းကို
ေရာင္မဲ့ ကိုယ္ပြားငယ္စူးနဲ႔တြယ္လို႔ အကၽြန္ပဲသိတယ္….
ယွဥ္တြဲႏွစ္ကိုယ္ နန္းရိပ္ခိုလို႔ ေပ်ာ္ခြင့္ (၁၃)ရာသီက
ပုထုစဥ္ႏွမေတြး၀ယ္ တမတ္တာမွ်မရွိဘူးရယ္..

ၾကာခ်ည္အလွပ္ ၾကည့္တခ်က္ရယ္နဲ႔
ဆံုးသတ္တဲ့သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ အသည္းစိုင္ျပတ္ၿပီေပါ့..
အဆိုးငယ္ငိုေတးနဲ႔ ေျခဆြဲလို႔တားမရေအာင္
ခြန္းတံု႔မျပန္ ၿငိမ္သက္စံရင္း
ရာဟုကိုေထြးလို႔ အိပ္ဟန္ေဆာင္ခဲ့ရတယ္…

အႏုငယ္ေရွးအစ ဆုထူးပန္ဘ၀ကတည္းက
ငါးခိုင္ၾကာမွ်ေ၀လို႔ ေပးဆပ္မႈေတြနဲ႔ခ်စ္ရသူပါေမာင္..

သံေယာဇဥ္ အသေခ်ၤ မျမင္ေနေစေတာ့သခင္
ပစၥဳပၸန္ေမတၱာရဲ႕ ငဲ့ကြက္တဲ့ ႏႈတ္ဆက္အနမ္းကို
ခံစားခ်င္စမ္းတယ္..

ခြန္းမသႏိုင္တဲ့ ႐ိုင္းၾကမၼာငင္ အံႀကိတ္ရင္ခြင္
ႏွလံုးတခြင္မွာေတာ့ မ်က္ရည္မိုးေစြမဆံုးတယ္..
တေၾကာသံသယာေမ်ာေဖာ္ ဆႏၵေလာက္ေသာ္မွ်အခြင့္မရသူ
ကႏၲိကကိုေက်ာသပ္လို႔ ေျပာမထြက္တဲ့၀မ္းနည္းမႈေတြနဲ႔
အေနာ္မာဟိုဘက္ကမ္းမွာ ႏွလံုးကြဲက်န္ပါေစ
ရဲေသြးယို ေျခလွမ္းနဲ႔ ဖ၀ါးထပ္ခ်ပ္လိုက္ခ်င္တယ္…

တရိပ္ခို သယမ ၻဴလြတ္ေၾကာင္းကို
မခြာအတူေရစုံကမ္းလို႔
ပန္းျခားအၾကင္နာနဲ႔ ပါရမီ၀န္ေတာ္ထမ္းလိုတယ္…
ေဒြးေတာ္အနမ္း အေမာင္တမ္းသလို ေသြးေတာ္ကိုျဖစ္ခံႏိုင္ဘူး
ဆႏၵေတာ္မ်ဳိသိပ္လ်က္နဲ႔ တိတ္တိတ္ေလး က်န္ခဲ့ရတယ္..

ျဖည့္ဆည္းေနက်အသေခ်ၤ အခြင့္ေသြအဆံုးသတ္မွာ
လြမ္း႐ုပ္မေဖာ္ရဲတဲ့ လင္ပစ္တဲ့နန္းမေတာ္ရယ္ပါ..
ခြင့္မႀကံဳအၿပံဳးနဲ႔ငိုလို႔ လမ္းဆံုးမွာရပ္က်န္ခဲ့ဘူး
ေမာင္ေတာေပ်ာ္သလို နန္းေတာ္ကမယြင္းတူတယ္…

ေရႊျပည္ေတာ္ျမန္း လွမ္းတဲ့အ၀င္ခရီးမွာ
ေမာင့္ရိပ္တိုင္းလို ေမတကိုယ္သာလွ်င္ျဖစ္ခ်င္တယ္…
ေမာင္… အေနကဇာဂါထာက်ဴးေတာ့
အပါးက သာဓုေခၚခြင့္မရတာ တစ္သက္တာမွ်မခ်ိဘူးေမာင္ ။