အိမ္ျပန္ခ်ိန္မ်ား

ဒီေန၀င္တာ ေနာက္ထပ္ ၾကံဳဦးမယ္

ေနဟာထြက္ ၿပီးရင္ ၀င္မယ္…

လူေတြဟာ ဆံုျပီးရင္ ခြဲၾကရမယ္… ေမြးဖြားလာျပီးရင္ ေသဆံုးၾကရမယ္…

ခ်ိန္တန္လာရင္ နုတ္ဆက္ရမယ္ ဒီအတိုင္းပဲ

တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို ့ ခြဲၾကရမယ္ … တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ နုတ္ဆက္စကားေျပာရလိမ့္မယ္…

ကၽြန္မ ဘ၀ရဲ့ ေန၀င္ခ်ိန္… ကၽြန္မေသဆံုးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ “ ကို” အပါအ၀င္ ကၽြန္မ ခ်စ္တဲ့ သူအားလံုးကို ကၽြန္မနုတ္ဆက္ခဲ့ရမယ္… ထားခဲ့ရမယ္ဆိုတာကို ခိုင္ခိုင္မာမာ လက္ခံထားနုိင္ခဲ့ေပမယ့္ တကယ္တမ္း ရင္ဆိုင္ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ထင္သေလာက္ သတိၱမရိွေတာ့ဘူး…။

သယ္ေဆာင္ရာ ေျခလွမ္းတို ့ ေနာက္ကြယ္

ထင္က်န္ေနတဲ့ တို ့ရဲ့ စိတ္ေတြ ေၾကကြဲ..

ကၽြန္မရဲ့ ရုပ္ခႏၶာႀကီးက တက်ိက်ိတြန္းသြားတဲ့ ကုတင္ေလးေပၚမွာ ျငိမ္ျငိမ္ေလးလိုက္ပါသြားေပမယ့္ ကၽြန္မရဲ့ စိတ္ေတြက မိသားစုဆီမွာ… ကို ့ ဆီမွာ… “ဒီအခ်ိန္လြန္သြားရင္ ျပန္ေတြ ့ရပါဦးမလား..” “ ထားခဲ့ရၿပီလား.” “ သြားရေတာ့မွာလား”…လို ့ ေၾကကြဲစြာေတြးေနမိတယ္… ။

အေမွာင္၀င္လာတဲ့ လမ္းထဲ

ကၽြန္မ ေသြးမေၾကာင္ပါဘူး… ကၽြန္မ မေၾကာက္တတ္ပါဘူး.. … ဒါေပမယ့္ ေမွာင္လိုက္တာ “ ကို” ရယ္ … ကၽြန္မကို သူတို ့ ေခၚသြားတဲ့ လမ္းေလးက ေမွာင္လိုက္တာ….။ ၿပီးေတာ့.. ေအးလိုက္တာ.. …။ ကၽြန္မ မရင္းနွီးတဲ့ ေနရာမွာ ကၽြန္မ မနွစ္သက္တဲ့ ၀တ္စံုႀကီးနဲ ့ ကၽြန္မ ဘယ္ေလာက္မ်ား ကသိကေအာက္ ျဖစ္လိုက္မလဲ … “ကို ” ေတြးၾကည့္ေလ …။

ယံုၾကည္ေနတဲ့ အသိတို ့ ေ၀၀ါးဆဲ

ကၽြန္မ ဒီ အခန္းထဲက ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ျပန္ထြက္လာနိုင္မယ္… ကၽြန္မ ဘာမွ မျဖစ္နိုင္ဘူး… အခ်ိန္တစ္ခု လြန္ေျမာက္ၿပီးသြားရင္ “ကို”့ ကို ျပန္ေတြ ့ရမယ္… ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ကို ခိုင္မာသထက္ခိုင္မာေအာင္ ကၽြန္မ တည္ေဆာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ“ မေတာ္တဆမ်ား”… ဆိုတဲ့ သံသယေတြက ကၽြန္မရဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြကို ယိုင္နဲ ့ ေစခဲ့တယ္…။

ၾကံဳတာကို ဆံုလိုက္ဖို ့ အသင့္ျပင္လို ့ထားလဲ

၀င္လာပါ ေခၚလိုက္ဖို ့ ခက္တယ္..

အရာရာ အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးခင္ အခ်ိန္ေလး

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကၽြန္မ အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးဘူး … ကို ့ကို ခြဲသြားဖို ့ ..မိသားစုကို ခြဲသြားဖို ့… အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးပါဘူး…။ ေသျခင္းတရားကို ၀င္လာပါလို ့ ျပံဳးျပံဳးေလး ေခၚလိုက္ဖို ့ အဆင့္သင့္ မျဖစ္ေသးပါဘူး…။ ခဏေနပါဦး… ေသျခင္းတရားရယ္… ကၽြန္မကို ရွင္သန္ခြင့့္ေပးပါဦး…။

မ်က္၀န္းေတြ နုတ္ဆက္လိုက္ဖို ့ အားယူေနဆဲ

ကၽြန္မ မ်က္လံုးေတြ မမွိတ္ခ်င္ေသးဘူး…။ ကၽြန္မ ေနပါရေစဦး..။ မမွိတ္ဘူး.. မပိတ္ဘူး… ကၽြန္မ မ်က္လံုးေတြ ပိတ္မသြားေအာင္ ကၽြန္မ အားတင္းထားမယ္….။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္မ အနိုင္ရခဲ့ပါတယ္…။ ကၽြန္မ လြတ္ေျမာက္ခြင့္ရခဲ့တယ္…။ ကၽြန္မ ရွင္သန္နိုင္ခဲ့တယ္…။ ကၽြန္မခ်စ္တဲ့ သူေတြ ဆီကို ကၽြန္မ ျပန္လာနိုင္ခဲ့တယ္…။ ကၽြန္မ အိမ္ျပန္နိုင္ခဲ့ပါတယ္…။

ဒါေပမယ့္ေလ…

ဒီေန၀င္တာ ေနာက္ထပ္ ၾကံဳဦးမယ္…

ဒီေန၀င္တာ ေနာက္ထပ္ ၾကံဳဦးမယ္… ။ ။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဒီေန ့ ကိုငွက္သီခ်င္း အိမ္ျပန္ခ်ိန္မ်ား နားေထာင္ရင္း မေရးျဖစ္တာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ့ heart touching songs အတြက္ ပို ့စ္တစ္ပုဒ္ ေရးျဖစ္သြားပါတယ္…။ ကိုငွက္က တစ္ေန ့တာ အတြက္ ခ်စ္သူနွစ္ဦး လမ္းခြဲခ်ိန္ကို ရည္ရြယ္ထားပံုရပါတယ္..။ ေလးမကေတာ့ ၂၀၀၄ ခုနွစ္က ခြဲစိတ္ခန္း ၀င္တုန္းက ခံစားခ်က္ကေလးကို အေျခခံထားျပီး ေရးထားပါတယ္… သူ ခရီးထြက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရုတ္တရက္ ခြဲစိတ္မႈ ၾကံဳရတာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ အရမ္းပဲ ၀မ္းနည္း စိုးရိမ္ခဲ့ရတဲ့ ေသာက ေလးကို အေျခခံထားပါတယ္..။အဲဒီ အေၾကာင္း အရင္ က I’m still ALIVE ဆိုၿပီး မေတာက္တေခါက္ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္…။