အခ်စ္ဆံုးသို ့ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ

ကိုေ၀ ( သတင္းစာ) က ခင္ရင္ေရးပါဆိုလို့ “ေလး” ရွက္ရွက္နဲ ့ ေရးလိုက္ပါတယ္… ကို……။

အိတ္ဖြင့္ျပီးေပးပါဆိုလို့ ဘေလာခ့္မွာ တင္လိုက္တဲ့အတြက္ သူတို့ ဖတ္ၾကရင္ အျပစ္မတင္ပါနဲ ့ …ကို…။

ခုခ်ိန္မွာ လြမ္းေနရတဲ့ … ေျပာျပခ်င္ေနတဲ့ … အေၾကာင္းေလးေတြကို ေရးလိုက္ပါတယ္…ကို … ။

အခုခ်ိန္မွာေလ…….

တစ္လတစ္ခါ ရခဲ့ဖူးတဲ့ သိမ္ေမြ ့တဲ့ စာသားေတြေရးထားတဲ့ ကဒ္လွလွေလးေတြကို လြမ္းတယ္….။

ခဏခဏ ရခဲ့ဖူးတဲ့ ေမႊးပြ အရုပ္ေလးေတြကို သတိရတယ္….။

သနပ္ခါးေလးနဲ ့ လွတယ္ဆိုလို့ ေသြးခဲ့ … လိမ္းခဲ့ရတဲ့ ..သနပ္ခါးေတြကို အားနာတယ္…။

လံုခ်ည္ေလးနဲ့ လွတယ္ဆိုလို့ သူမ်ားေတြကို ေပးပစ္ခဲ့တဲ့ pants ေတြကို နွေျမာတယ္ … ။

မုန့္ေတြ တေပြ ့တပိုက္နဲ ့ အေဆာင္ကို ေရာက္ေရာက္လာတတ္တဲ့ လူၾကီး နဲ ့ မုန့္ေတြကို သတိရတယ္ …။

အတူထိုင္ဖူးတဲ့ ပုလဲေအာက္က ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးကို လြမ္းတယ္….။

အေဆာင္ေရွ့မွာ လက္တြဲျပီး လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့ဆႏၵကို မလိုက္ေလ်ာခဲ့မိတာ ေနာင္တရတယ္…။

အရာရာတိုင္းဟာ အလွည့္အေျပာင္း….. အခ်ိဳး အေကြ ့ေတြမ်ားလွတယ္…ကို….။

ဒါေပမယ့္ စကားလံုးမရိွတဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီးကို ေျပာျပစရာ စကားလံုးေတြ ရွားပါးခဲ့တဲ့ တိမ္လို…လလို….ၾကယ္လို….ညလို….မိန္းကေလးကေတာ့ စကားလံုးေတြ ဆြံ ့အေနတုန္းပဲ….။

ေလး

ဘယ္သူ ့ကို ဆက္လက္ ေဂ်ာက္တြန္းရရင္ ေကာင္းမလဲလို့ တေနကုန္ စဥ္းစားလိုက္ေတာ့…

၁။ ၾကြက္ေတြကို ျခိမ္းေျခာက္တဲ့ ေၾကာင္ ၾကီး နဲ ့

၂။ စလံုးေရစ မမ ဆိုတဲ့ ဓါတ္ပံုဆရာေလး ကို အာရံုရတယ္…..။

ကဲ..ကဲ…..စာအိတ္ေတြ ဖြင့္ျပ….။ မဖြင့္ျပရင္ လူပ်ိဳၾကီးဘ၀က မလြတ္ပါေစနဲ ့….။ ။