ေျပာျပစရာ

ငိုခ်င္တိုင္းလည္း မ်က္ရည္မက်ေတာ့ပါ။

လမ္းေဖာက္တဲ့အခါ

လူေတြဟာ အခိ်န္တန္ အရြယ္ေရာက္လာရင္ လမ္းရိုးႀကီးကို ၿငီးေငြ ့လာၾကတယ္…။တခ်ိဳ ့လူေတြက လမ္းသစ္ေဖာက္ဖို ့ သတၱိေကာင္းၾကတယ္…။ တခ်ိဳ ့က သတၱိမေကာင္းေပမယ့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ လမ္းသစ္ေဖာက္လိုက္ၾကတယ္..။ တခ်ိဳ ့က လမ္းေဖာက္ဖို ့အမ်ားႀကီး စဥ္းစားဆဲ… စဥ္းစားျမဲ… ဒီလိုနဲ ့ ေနွာင့္ေနွး ေနၾကတယ္…။ တခ်ိဳ ့ကေတာ့ လမ္းသစ္ေဖာက္ခ်င္ေပမယ့္ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ျပည့္စံုဖို ့အတြက္ ရုန္းကန္ေနရတယ္..။ တခ်ိဳ ့ကေတာ့ လမ္းသစ္ေဖာက္ဖို ့ သတၱိ မရိွေသးဘူး…။

သတိၱရိွဖို ့လိုသလား… သိပ္လိုတာေပါ့.. တကယ္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာလို ့ ထင္ရတဲ့ ဘ၀ သစ္တစ္ခုကို ဦးတည္တဲ့ အဲဒီလမ္းဟာ သိပ္ကိုေၾကာက္ဖို ့ ေကာင္းပါတယ္…။ ေမွ်ာ္လင့္ထားၿပီးသားျဖစ္တဲ့ အႏၱရာယ္ေတြေရာ… မထင္မွတ္ထားတဲ့ စိန္ေခၚမႈေတြေရာ လမ္းခရီးမွာ ေစာင့္ေနၾကတယ္..။  သာယာတဲ့ဘ၀ဆိုတဲ့ ဦးတည္တဲ့ေနရာလည္းရိွတယ္… လမ္းညႊန္ေတြလည္း ရိွတယ္…။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္ေဖာက္ၾကည့္ ေလွ်ာက္ၾကည့္တဲ့အခါ… ထင္သေလာက္မလြယ္မွန္း သိလာရမယ္…။ ဦးတည္တဲ့ ေနရာကို ဘယ္ေတာ့ ေရာက္မယ္… ဘယ္လို ပံုစံမ်ိဳးနဲ ့ေရာက္မယ္… ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာက တစ္သက္လံုး ဒီပံုစံပဲျဖစ္ေနပါ့မလား.. ဘာကိုမွ ေရေရရာရာ မသိနိုင္တဲ့ စမ္းတ၀ါး၀ါးေလွ်ာက္ရမယ့္ လမ္းကို ေဖာက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ သတိၱရိွရမယ္…။

လက္ထပ္တယ္ဆိုတာ အရင္းနွီးဆံုး တစိမ္းနွစ္ေယာက္ ေပါင္းစည္းျခင္း လို ့မွတ္ယူလိုက္ပါ…။ ရည္းစားဘ၀မွာ ဟန္ေဆာင္လုိ ့ရေပမယ့္ အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀မွာ ဟန္ေဆာင္လို ့ မရေတာ့ဘူး…။ ေသြးမေတာ္သားမစပ္ .. ႀကီးျပင္းရာ အသိုင္းအ၀ိုင္းခ်င္းမတူတဲ့ တစိမ္းနွစ္ေယာက္.. စိတ္တူကိုယ္တူ… ျဖစ္ဖို ့ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ခက္ခဲတဲ့ အေျခအေနလည္း ျဖစ္တယ္…။ နွစ္ေယာက္ထဲတင္မၿပီးျပန္ဘူး.. သူ ့ဘက္ ကိုယ့္ဘက္.. ေဆြမ်ိဳး.. မိဘ.. မိတ္ေဆြ.. အေပါင္းအသင္း.. အမ်ားႀကီး ပါ၀င္ပတ္သက္ေနမယ့္ ျပဇာတ္တစ္ခုထဲကို ကိုယ္ေရာက္သြားၿပီလို ့သာ မွတ္လိုက္ေတာ့ …။

သို ့ပါေသာ္လည္း… သို ့ပါေသာ္လည္း… လူဆိုတာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈကို ခံုမင္တယ္.. စိန္ေခၚမႈကို နွစ္သက္တယ္.. ျပသနာတစ္ခုခု ေျဖရွင္းနိုင္ရင္ ပီတိျဖစ္တယ္…။ ဒီအခ်က္ ေတြနဲ  ့တင္ လမ္းသစ္ေဖာက္ျခင္း… လက္ထပ္ျခင္းဟာ လုပ္ထိုက္ပါတယ္…။ လမ္းသစ္ေဖာက္မယ့္သူေတြအတြက္ လမ္းခရီးမွာ အခက္မၾကံဳရေအာင္  ေလးမ သိသေလာက္ လမ္းညႊန္ စာအုပ္ေတြ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ပါ့မယ္…။ လက္ထဲအေရာက္မပို ့နိုင္တဲ့ အေ၀းက သူငယ္ခ်င္းအေနနဲ ့ နာမည္ပဲေရးေပးပါ့မယ္..။ ကို္ယ့္ဟာကိုယ္.. ရွာဖတ္လိုက္ေပါ့ေနာ္..။ တစ္ခုေတာ့ သတိေပးခ်င္တယ္… မဂၤလာေမာင္မယ္ နွစ္ဦးစလံုး ဖတ္မွ အေပးအယူမွ်မယ္..။ တစ္ဦးတည္းဖတ္ခဲ့ရင္ အသိႂကြယ္ေနတဲ့ အဲဒီ တစ္ဦးတည္း ကပဲ ေပးဆပ္သူျဖစ္ေနလိမ့္မယ္…။

၁။ မဂၤလာဦးသူသို ့

စာေရးဆရာေတြ အမ်ားႀကီးပါ၀င္ေရးသားထားတဲ့ ၀တၳဳတိုေလးေတြ.. စုထားတဲ့ စာအုပ္ျဖစ္တယ္…။ ဆံုးမစာ..ပညာေပးစာေတြ တကူးတက မဖတ္ခ်င္ရင္ ဒီစာအုပ္ေလးကို ဖတ္ပါ..။

၂။လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းအနုပညာ ( တင္ေမာင္ျမင့္ ( ျမန္မာျပန္) )

စာအုပ္က နာမည္ လွေပမယ့္ ဖတ္ရတာ ေလးမ ေတာ့ သိပ္မႀကိဳက္လွဘူး…။

၃။ ထိမ္းျမားေပါင္းဖက္ ရန္ျဖစ္လ်က္ပင္ခ်စ္ၾကင္ေနနည္း ( အတၱေက်ာ္)

ေတာ္ေတာ္ေလး ျပည့္္စံုတဲ့ စာအုပ္ပါ…။ ေခါင္းစဥ္ထဲကလိုပဲ ရန္ျဖစ္နည္းပါ ပါတယ္..။ ေယာက်္ားနဲ ့မိန္းမဆိုတာ မတူ..မတူ..ဘယ္ေနရာမွ ..မတူ လို ့ ဒီစာအုပ္မွာ ေရးထားတယ္…။

၄။ ခ်စ္ဇနီး ခ်စ္လင္ ( သာဓု )

နည္းလမ္းေရးထားတဲ့ စာအုပ္မဟုတ္ပါဘူး…။ ရသစာေပ.. အိမ္ေထာင္ေရး..၀တၳဳတစ္အုပ္ပါ… ။

၅။ ေအးအတူ ပူအမွ် ( ေဒၚရီႀကိန္ )

ဆင္ျခင္စရာေတြ ပါ၀င္ပါတယ္…။

၆။ အေပးအယူမွ်ပါေစ ( ေဒၚရီႀကိန္ )

အေပးေရာ… အယူေရာ.. မွ်မွ်တတ ျဖစ္ခ်င္ရင္ ဖတ္ပါ..။

ရ။ ရာသက္ပန္ရြယ္ ေမာင္နွင့္မယ္ ( မင္းစည္သူ )

ဒီစာအုပ္အေၾကာင္း.. ေမ့ေနတယ္… ျပန္ဖတ္မွသတိရမယ္..။

၈။ ပ်ိဳေလးရည္းစား ေမာင့္စိတ္ထားနွင့္ ေမာင့္ရဲ့သက္ထား ပ်ိဳ ့စိတ္ထား ( ဥမၼာရီ .. မဟာ၀ိဇၹာ လကၡဏာ ပါရဂူ )

ေဗဒင္မယံုဘူးဆိုၿပီး လစ္လ်ဴမရႈသင့္တဲ့ စာအုပ္ပါ..။ ေတာ္ေတာ္ေလး နီးစပ္တုိက္ဆိုင္တာ ေတြ ့ရပါတယ္..။ ဘယ္ရာသီဖြားနဲ ့ ဘယ္ရာသီဖြား ေပါင္းရင္ ဘယ္လို အိမ္ေထာင္ေရးမ်ိဳးဆိုတာက စလို ့… ကိုယ့္ရဲ့ လက္တြဲေဖာ္ရဲ့ စိတ္နဲ ့ သေဘာသဘာ၀ ကိုပါ အၾကမ္းဖ်င္း မွတ္သားနိုင္ပါတယ္…။ “တန္ေဆးလြန္ေဘး” ဆိုသလို … လိုသေလာက္ေလး ယံုၾကည္မွတ္သားမယ္ဆိုရင္ “ေဆး”  ျဖစ္မွာပါ…။ “ ေဘး” ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ေတာ့ ယံုၾကည္စြဲလန္းစိတ္မထားပါနဲ ့…။

သူငယ္ခ်င္းေရ…

“ ဖံုကတၱီပါမွာ စံုညီစြာ ထိုင္ရင္း လက္ဆက္ခဲ့ၾကသလို ဘ၀ခရီးလမ္းကို မေမာမပန္း မၾကမ္းမတမ္းဘဲ ေလွ်ာက္လွမ္းနိုင္ၾကပါေစ…”

P.S. ေအာ္... ေမ့ေတာ့မလို ့... ဟန္းနီးမြန္းခရီးကိုေတာ့ တစ္သက္စာ မေမ့နိုင္စရာေတြ အျပည့္ျဖစ္ေနေအာင္ ေသခ်ာဖန္တီးခဲ့ေနာ္...။

၂၀၀၈ ကိုမ်က္နွာသစ္ေပးလိုက္တယ္

ဒီမယ္ ၂၀၀၈

ဟန္ေဆာင္မႈ အထပ္ထပ္နဲ ့

ညစ္ေထးမႈန္၀ါးေနတဲ့ နင့္မ်က္နွာကို

ေရနဲ ့ ေဆးပစ္လိုက္ …။

အလိမ္အညာေတြနဲ ့ ပုပ္အဲ့နံေစာ္ေနတဲ့

နင့္ပါးစပ္ထဲ spray နဲ ့ ျဖန္းလိုက္…။

အရိုးအသား မခြဲျခားတဲ့

နင့္ရဲ့သြားေတြကို တိုက္ခၽြတ္ေဆးေၾကာလိုက္ …။

ပြေယာင္းဖြာလန္ေနတဲ့ နင့္ရဲ့ဆံပင္ကို

စည္းေနွာင္ ဘီးဖီးထားလိုက္…။

ဖာေထးစပ္ခ်ဳပ္ ထားတဲ့ အ၀တ္ေတြကို

အသစ္ေတြနဲ ့ လဲလိုက္ …။

ကဲဲ.. ၿပီး ၿပီလား..

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၂၀၀၉ လို ့ေျပာ …

အားလံုးက လက္ခံတယ္…။ ။

HAPPY NEW YEAR

လူသားမ်ားအားလံုး နွစ္သစ္ျဖစ္တဲ့၂၀၀၉ ခုနွစ္မွာ သူတစ္ပါးကို ထိခိုက္ေစမယ့္ ဟန္ေဆာင္မႈမ်ိဳး…၊ သူတစ္ပါး နစ္နာရမယ့္ လိမ္ညာမႈမ်ိဳး …၊ သူတစ္ပါး ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ အျမတ္ထုတ္မႈမ်ိဳး…ေတြကို ေရွာင္ရွား ထိန္းသိမ္းနိုင္ၿပီး.. ဗရမ္းဗတာ စိတ္ကူးေတြ … စနစ္တက်မရိွတဲ့ အေတြးအေခၚေတြ ကို ေသသပ္ေအာင္ျပဳျပင္နိုင္ျပီး … ၿပီးစလြယ္ျပင္ဆင္ အသံုးခ်ေနတဲ့ အမွားေတြ.. ေနာင္တေတြကို သစ္ေသာ.. ေကာင္းေသာ.. မွန္ေသာ.. အရာမ်ားနဲ ့ အစားထိုးနိုင္ပါေစလို ့ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္..။ အထူးသျဖင့္ ေလးမ ျပဳျပင္ဆင္ျခင္နိုင္ပါေစ..။

စိတ္ကူးယဥ္ျခင္း

 စိန္ပြင့္ေလးေတြလို တဖ်တ္ဖ်တ္ေတာက္ေနတဲ့ ၾကယ္ေလးေတြကို မမွီ ့တမွီ  လွမ္းထိလိုက္ရင္း လမင္းႀကီးကို မခို ့တရို ့ျပံဳးျပလိုက္တယ္…။ မည္းေမွာင္ေနတဲ့ ညကတီပါေနာက္ခံမွာ ေလးမ စီးနင္းလိုက္ပါလာတဲ့ ယာဥ္ပ်ံေလးက မီးေရာင္စံုလင္းလက္လို ့ ေတာက္ေတာက္ပပေလးျဖစ္ေနပါတယ္…။

“မေလးမေရ… ေစာင့္ပါဦး… ေန့အိပ္မက္လည္း လိုက္မယ္… ”

“ လာလာ… ျမန္ျမန္.. ႀကိဳးခ်ေပးလိုက္မယ္.. တက္… တက္… ဟဲ့ … လက္ထဲက စာအုပ္ေတြ ထားခဲ့ေလ.. ေလးတယ္…”

“ မျဖစ္ဘူး… မထားခဲ့နိူင္ဘူး.. ပလုတ္တုတ္စာေစာင္ေတြ.. ေန ့အိပ္မက္ ကဗ်ာေတြပါတယ္.. ၿပီးေတာ့ ဟိုမဂၢဇင္းတိုက္အတြက္ ေရးလက္စ စာမူေတြ .. မမရဲ့..”

“ အဂါၤၿဂိဳဟ္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး နားပါမယ္ဆိုေအ …”

“ နားခ်ိန္မွာလည္း စာနဲ ့ မခြဲနိုင္ဘူး.. မမရဲ့… ဒါနဲ ့ အဂါၤၿဂိဳဟ္မွာ ကိုးနတ္ရွင္ ေကာင္းရဲ့လားမသိဘူးေနာ္… ဘေလာ့ဂ္ေတြ လည္လို ့မွရပါ့မလား.. မမ.. ဘန္းတာေတြ ဘာေတြမ်ား ရိွလားမသိ..”

“ မပူပါနဲ ့.. မမတစ္ေယာက္လံုးပါတာပဲ… အင္တာနက္သာ သံုးလို ့ရရင္ က်န္တာ ဘာမွမပူနဲ ့..”

“ ဟြန္း.. ဟြန္း.. ဟြန္း.. မင္းဘယ္ေျပးမလဲ မိခ်ိဳသဲ… အဟဲ… တီႄကြက္တို့က စိတ္ပုတ္တယ္ဗ်ာ.. အဂါၤၿဂိဳဟ္သြားတာ အေနာ့္ကိုက်ေတာ့ မေခၚဘူး… ဒါေပမယ့္ ဘယ္ရမလဲ.. အေနာ့္မွာ အင္ေဖာ္မာေတြ ရိွၿပီးသား… မ်က္စိေတြ .. နားေတြကို  ျဖန္ ့က်က္ထားတာ… သိသိျခင္း စံုစီနဖာ အိမ္က အစာေတာင္းေနတဲ့ ေၾကာင္ကို ခြစီးၿပီး အမွီလိုက္လာတာ…။ ဟိုဘက္နည္းနည္းတိုး.. အေနာ္ထိုင္မယ္…။ ဂိုး.. ျပန္ေပေတာ့..ေၾကာင္ေရ..။”

“ကိုမ်ိဳး.. ဘိုလို ေရာမေျပာပါနဲ ့.. အင္ေဖာ္မာကို .. သတင္းေပးသူ…  ဂိုးကို ျမန္မာလို.. သြား.. လို ့ေျပာလည္းရတာပဲ..”

“ေဆာတီး.. ေန့အိပ္မက္ရယ္… အယ္… ၀မ္းနည္းပါတယ္… ေတာင္းပန္ပါတယ္… စိတ္မေကာင္းပါဘူး.. အဲ.. သိေတာ့ဘူးဟာ… ေနာက္ဆို ဘိုလို ေရာမသံုးေတာ့ဘူးေနာ္… စိတ္ဆိုးနဲ ့..”

“ မမေရ.. မီ့..ေၾကာင္ကို ေမာင္မ်ိဳး လုသြားတယ္… ”

“ ဟယ္… ရႊန္းမီ… လာလာညီမေလး.. ဘာလို ့ေနာက္က်ေနတာလဲ… ”

“ လမ္းမွာဗိုက္ဆာရင္ စားဖို ့ ေပါင္မုန္ ့ဖုတ္ေနလို့.. မမရဲ့..”

“ေပါင္မုန့္တဲ့.. စားခ်င္လိုက္တာ.. ေပး..ငါ့ကိုတစ္လံုး…။ ဟင္… နင့္ ေပါင္မုန္ ့ကလည္း အတူးႀကီး…”

“ ကိုႀကီးပန္ေလ… ေမာင္မ်ိဳးရဲ့… နင္ပဲ ႀကိဳက္တယ္ဆို..”

“ မမ.. ေရွ ့မွာ .. ေရွ ့မွာ… နတ္သမီးေလးလားမသိဘူး… ေတာင္ပံေလးခတ္ၿပီး လာေနတယ္… လက္ထဲမွာပန္းကန္ျပားေလးနဲ ့…”

“ အားလံုး မာကလာပင္… ပလာတာ စားၾကပါဦးရွင္.. မနက္အိပ္ယာထကတည္းက မ်က္နွာေတာင္မသစ္ဘဲ ထခ်က္ထားတဲ့ အာလူးပတာတာ.. ၾကြက္သားပလာတာပါရွင္…”

“… ဂါဂါ … နင္သြားလည္းမတိုက္လာဘူးမဟုတ္လား… ေခါင္းလည္းၿဖီးလာပံုမေပၚဘူး..”

“နင္ေရာ.. ဘယ္ေလာက္ သန့္လို့လဲ.. နင့္ကိုယ္ေပၚမွာ ယင္ေကာင္ ၃ ေကာင္နားေနတာ နင္သိလား…”

“အယ္… ဟုတ္တယ္… ေမာင္မ်ိဳးကို ဘာလို ့ ယင္နားေနတာတုန္း…”

“ဟီး.. ခ်မ္းလို ့ ေရမခ်ိဳးတာ ၁ ပတ္ေက်ာ္သြားၿပီ..”

“ေျဖာင္း.. ေဖာင္း…ဗုန္း..”

“မမ… ေရွ ့မွာ ဗုန္း… ထင္တယ္.. ၾကယ္ေတြ ေပါက္ကြဲ.. လႊင့္စင္ေနတာေတြ ့တယ္…”

“တီၾကြက္ရဲ့.. သြားၾကည့္ရေအာင္ပါဗ်ာ.. အားလံုးမေၾကာက္ၾကပါနဲ ့.. ဗလႀကီး ေမာင္မ်ိဳးပါတယ္.. အေရးအေၾကာင္းဆို ခါးကိုတင္းတင္းဆြဲထား…”

“ ဟယ္… ဘိုညိမ္း.. ဘိုတင့္နဲ့ သီဟညိမ္း.. ပဲ … ဟိုဘက္က ၾကယ္ေတြကို ထိုင္မွ်ားေနတာ.. မွ်ားျပာ.. မဟုတ္လား..”

“ ဟာ.. ဟုတ္တယ္.. ဒီေကာင္ႀကီး.. ဒီေရာက္ေနတာကိုး… ေဟ့..ပဲဟင္း.. ခ်က္ႀကီး…”

“မင္းတို ့ ဒီမွာ.. ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ…”

“ငါတို ့ နူးကလီးယား.. စမ္းသပ္မႈျပဳလုပ္ေနၾကတာ..”

“ ဘိုညိမ္းတို ့က ဘာလို ့ ဒီမွာ စမ္းသပ္ေနတာတုန္း… ကမာၻေျမေပၚမွာစမ္းမွေပါ့..”

“ထိခိုက္မႈ အနည္းဆံုး… ဆံုးရံႈးမႈ အနညး္ဆံုး ျဖစ္ေအာင္ပါ.. အစ္မ…။”

“အဆင့္ျမင့္ နည္းပညာေတြ သံုးၿပီး တီထြင္ထားတာေပါ့ေနာ္…”

“ ဟုတ္တယ္… အစ္မ… မင္းက်န္စစ္ ေပးတဲ့ အၾကံအတိုင္း တီထြင္ထားတာ.. ျမင့္သလားမေမးနဲ ့.. ဒီနူးကလီးယား မွန္တဲ့ အရာ၀တၳဳက ပထမဆံုးယားမယ္… အတြင္းကလီစာေတြ မခံနိုင္ေအာင္ယားၿပီး သူ ့ဟာသူ ေပါက္ကြဲသြားမယ္…”

“ ဟဲ့.. ပလုတ္တုတ္.. ေၾကာက္စရာႀကီးပါလား… နင္တို ့ဟာေတြ ခဏ ရပ္ထားၾကပါဦး.. ငါတို ့ကို မေတာ္တဆမွန္ကုန္ရင္ လမ္းတစ္၀က္မွာတင္ နတ္ျပည္ေရာက္ကုန္ဦးမယ္…”

“ ဟား…ဟား.. သိပ္မေၾကာက္ပါနဲ ့ အစ္မရဲ့… ဒီနူးကလီးယားက မိန္းကေလးေတြကိုမွန္ရင္ မေပါက္ကြဲပါဘူး… နည္းနည္းေလး ယားရံုေလးယားမယ္.. ယားၿပီးရင္ေတာ့ ရည္းစားျဖစ္သြားမယ္… ပစ္ တဲ့သူနဲ ့ … ဟဲ…ဟဲ…ဟဲ..”

“ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေတာင္ စမ္းသပ္မႈကို စာရင္းပိုျပၿပီး နည္းနည္းစီ တိုထားေသးတယ္… လိုအပ္ရင္ အေရးေပၚသံုးဖို ့…”

“ၾကည့္စမ္း… ဘိုတင့္… ဘိုညိမ္း.. တိုင္လိုက္ရမလား… သြားေျပာလိုက္မွာေနာ္… ”

“ ဘိုတင့္ေရ.. အစ္မေလးမကေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာတင္မကဘူး… ဒီေနရာမွာလည္း နိုင္ကြက္ရေနပါလားကြာ… ငါတို ့အျဖစ္ကို ကဗ်ာေရးၾကစို ့…”

“ ဘိုညိမ္းေရ.. ေျခခင္းလက္ခင္းသာတဲ့ တစ္ေန ့ေရးၾကတာေပါ့ကြာ… ေလာေလာဆယ္ေတာ့ စာေမးပြဲေျဖနိုင္ေအာင္ စာေတြကို ကဗ်ာစပ္ၿပီး က်က္ၾကဦးစို ့…”

“ ကဲ.. အစ္မတို ့ ခရီးဆက္လိုက္ဦးမယ္… ။ ေမာင္ေလးတို့ရယ္… အစ္မတို ့ သြားၿပီး နာရီ၀က္ေလာက္ေနမွ ဆက္စမ္းသပ္ေနာ္.. ။ ”

“ စိတ္ခ်ပါအစ္မရဲ့… ဖြာကနဲ လႊင့္စင္သြားတဲ့ ၾကယ္စေတြကို ျမင္ၿပီး ရင္ဘတ္ထဲမွာ ပိုးဟပ္ေတြ ရြစိတက္ေနသလို ကဗ်ာေရးခ်င္စိတ္ေတြ ဖြာလန္ၾကဲေနလို ့ ေရးလိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ… ေရးၿပီးမွ ဆက္စမ္းသပ္မွာ….”

“ အစ္မေရ.. ဟိုမွာ… ပူေဖာင္းႀကီးတစ္လံုး… လာေနတယ္..”

“ ပူေဖာင္းထဲမွာ မ်က္မွန္တ၀င္း၀င္းနဲ ့ ထိုင္ေနတာ ပိစိနဲ ့ တူတယ္ တီၾကြက္ရဲ့…”

“ အဲဒီေကာင္ေလးကို တို ့ ယာဥ္ပ်ံေပၚ ေခၚလိုက္စမ္းပါဟယ္… ေတာ္ၾကာ မေလးမက ပိစိကို အဖတ္မလုပ္ဘူးလို ့ အတင္းအုပ္ေနဦးမယ္…”

“ ပိက်ိ.. နင္က ပူေဖာင္းႀကီးနဲ ့ စတိုင္လ္ထုတ္တာလား…”

“ ဟုတ္ပါဘူးဟာ… စိတ္ညစ္တာေတြ.. ေဒါသထြက္တာေတြ ေပ်ာက္ေအာင္ ပူေဖာင္းမႈတ္ရင္း အရိွန္လြန္ၿပီး လူပါ အထဲ၀င္သြားတာ…။ ၿပီးေတာ့ ဒီေပၚလႊင့္လာတာ…။”

-

“ ေ၀း.. ေဟး… ေဟး… အဂါၤၿဂိဳဟ္ေပၚ ေရာက္ၿပီ… လွလိုက္တာေနာ္… လာ… လာ.. ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကမယ္…”

“ ဟဲ့.. ဟိုနားက ေက်ာက္တံုးႀကီးက စကားေျပာသလိုပဲ… အသံၾကားေနရတယ္… သြားၾကည့္ရေအာင္…”

“ ရွဴး… ေျခသံလံုပါေစေနာ္…”

“ ကိုကို…ကေလး… ေရာ့စား… ကိုကို ကိတ္စား… ကေလးေရာ့ နႈတ္ခမ္းနီဆိုး… ကိုကို… ကေလး…”

“ ဟင္… ဆရာ့အသံနဲ ့တူလိုက္တာ… တီၾကြက္ေရ”

“ ကိုကို.. ကိုကို ့ကားမွာ မီးလံုးလွလွေလးတပ္ဖို ့ပဲ စိတ္၀င္စားေနတာလား… ကေလးနဲ ့ ခ်က္ဖို ့ ပ်က္ေနတာၾကာၿပီ… အဲ့ကားကို မနာလိုျဖစ္လာၿပီ…”

“ ကေလးရယ္… ကိုကိုကေလ ကားေလးကို တအား စိတ္၀င္စားေနလို ့ပါ… ကေလးနဲ ့ခ်က္ဖို ့ ၂၄ နာရီမွာ ၁ နာရီေလးပဲ ပ်က္မိတာပါ..”

“ေသခ်ာၿပီဟ.. ေမာင္မ်ိဳးေရ… ၁… ၂… ၃… မိၿပီဗ်ိဳ ့… ဒီအတြဲ… အဂါၤၿဂိဳဟ္ေပၚမွာခ်ိန္းေတြ ့ေနတာ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ဖြလိုက္မယ္…”

“ ေလးမ… ဘာေျပာတယ္.. ဖြရဲဖြၾကည့္ပါလား… နင့္ဘေလာ့ဂ္ ဘာျဖစ္သြားမယ္…ထင္သလဲ… ဘာျဖစ္သြားမယ္…ထင္သလဲ…”

“ဟုတ္ကဲ့.. ေလးမ ဘာမွ မဖြေတာ့ပါဘူး…”

ထိုစဥ္….

“ေဖာင္း” … ေပါက္ကြဲသံတစ္ခုနဲ့အတူ မီးခိုးလံုးႀကီး ေပၚလာၿပီး… မီးခိုးေငြ ့မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာအခါ အနက္ေရာင္ ၀တ္ရံုရွည္ျခံဳထားေသာ လူတစ္ဦးေပၚလာသည္…။ ထိုသူက ေဆာင္းထားေသာ ကေတာ့ခၽြန္ဦးထုပ္ကိုပင့္ၿပီး ခပ္ျပံဳးျပံဳးၾကည့္ကာ “ wordpress plugin ေလးေတြ ကလိေနလို ့ ေနာက္က်သြားတယ္..” လို ့ လူမင္းစတိုင္လ္ျဖင့္ေျပာသည္…။

“ရပါတယ္ ေမွာ္ဆရာရယ္… ဒါနဲ ့ အစ္မတို့ကို အဂါၤၿဂိဳဟ္ေပၚေရာက္ရင္ လက္ေဆာင္ေပးမယ္ဆို…”

“ေပးပါ့မယ္ဗ်ာ… ပန္းျခင္းလွလွေလး… ပန္းအိုးလွလွေလးေတြေပးမယ္… ေမွာ္အတတ္နဲ ့ ဖန္ဆင္းေပးမွာ… ”

“ဥံဳ…. ေပါက္ေတြရန္း .. ပန္းေတြေရာက္… ေျမာက္ေျမာက္ရန္… ျမန္ျမန္ေရာက္… အ..ခ်ေလာင္း…”

“ဟယ္… ပန္းျခင္းေတြေတာ့.. လွလိုက္တာ…အမ်ားႀကီးပဲ…”

ေနာက္ဆံုးပန္းအိုးနဲ ့အတူ ပန္းထိုးေနသည့္ အစ္မတစ္ေယာက္ပါ တြဲပါလာ၏..။

“.. ဟယ္… မနုစံ.. ဒီမွာပန္းအိုးထိုးမလို ့လား… အစ္ကိုမလႊတ္ဘူးထင္လို ့ အစ္မကိုမေခၚတာ..”

“ ဘယ္လိုျဖစ္တယ္.. မသိပါဘူး ေလးမရယ္…။ အစ္မက နယူးရီးယားအတြက္ ပန္းထိုးက်င့္ေနတုန္း… ဒုန္းဆို ၾကမ္းျပင္ႀကီးတုန္သြားၿပီး.. ဒီကိုေရာက္လာတာပဲ…”

“ဒါကဒီလိုပါ မနုစံ… ကၽြန္ေတာ္က ကမာၻေပၚမွာ အလွဆံုးပန္းအိုး.. ပန္းျခင္းမွန္သမွ် ဒီကို ေရာက္ေစလို့ မန္းမႈတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အလွဆံုးပန္းအိုးကို ထိုးလက္စျဖစ္ေနတဲ့ အစ္မပါ ပါလာတာျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ..”

“ေအာ္..ဒီလိုလား.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္…ေရာက္ဖူးသြားတာေပါ့.. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ေမွာ္ဆရာ..”

“ ေမွာ္ဆရာ…ေရ.. ေက်းဇူးတင္လက္စနဲ ့ ဆက္တင္ရေအာင္.. ေလးမတို ့ကို အိမ္အျမန္ျပန္ေရာက္ေအာင္ ပို ့ေပး ပါကြယ္…။ အစ္မ ညေနစာမခ်က္ရေသးလို ့…။ က်န္တဲ့သူေတြ လည္ခ်င္ေသးရင္ ဆက္လည္ေနာ္.. ေလးမေတာ့ျပန္ေတာ့မယ္..”

“ပို ့ေပးမယ္..အစ္မ…မ်က္စိမွိတ္.. ေရာက္ခ်င္တဲ့ ေနရာကို အာရံုျပဳၾက… ဥံဳ… ဥံဳ.. ဥံဳ… အ ..ခ်ေလာင္း…”

ဖ်တ္ခနဲ မ်က္စိကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ … ေ၀က်ေနတဲ့ ထမင္းအိုးက ျမင္ကြင္းထဲ ၀င္လာပါတယ္…။ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်.. တကယ္လား.. အိပ္မက္လား… စိတ္ကူးယဥ္တာလား… ဘာမွ သဲသဲကြဲကြဲ မေတြးနိုင္ခင္ အရင္ဆံုး အာရံုရတာက ေယာင္းမ…ေယာက္မ…။ ဘယ္မွာပါလိမ့္… ေယာင္းမေရ.. ဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္… ဘယ္မွာထားမိပါလိမ့္… ဒြတ္ခပါပဲ.. လိုရင္မေတြ ့ဘူး…။

“ဘတ္..”

နဖူးကို အရိုက္ခံလိုက္ရတာပါ…။ ေယာင္းမက တြယ္ထည့္လိုက္တာပါ…။ သူက ထမင္းအိုးေဘးမွာ ခါးေထာက္ရင္း ခပ္တည္တည္ေျပာလိုက္ပါေသးတယ္…။

“ေယာင္းမကိုမရွာနဲ ့… ညည္းေရွ ့မွာ ရိွတယ္..လို ့ ေျပာထားတယ္မဟုတ္လား… ဘာလို ့ရွာေနတာတုန္း… ပူစရာရိွရင္ အပူခံဖို ့ က်ဴပ္ကေစာင့္ေနတယ္…” တဲ့…။

ေက်းဇူးပါပဲ … ေယာင္းမရယ္…။ ။

ေလးမ၏ “စိတ္ကူးယဥ္ျခင္း ”  ဤတြင္ၿပီးဆံုးပါၿပီ…။ ကိုယ္စိတ္နွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစရွင္…။

ေန့အိပ္မက္ စိတ္ကူးယဥ္ခိုင္းလို ့ အားပါးတရ စိတ္ကူးယဥ္လိုက္မိတဲ့ ေလးမရဲ့ ပို ့စ္ထဲမွာ မနွစ္သက္တာေလးမ်ား ပါေနခဲ့ရင္… မုန္ ့၀ယ္ေကၽြး… ျပန္ဖ်က္ေပးမယ္…။ နာမည္မေရးထားေပမယ့္ အဂါၤၿဂိဳဟ္ခရီးစဥ္မွာ ေလးမကို သံေယာဇဥ္ရိွတဲ့သူ အားလံုးပါ၀င္ခဲ့ပါေၾကာင္း ထပ္မံျဖည့္စြက္ပါတယ္ရွင္…။

ဒႆ and the Beast

ေခါင္းစဥ္ဖတ္ၿပီး ျမန္မာတစ္၀က္ ဘိုတစ္၀က္နဲ ့ ေလးမ ရူးမ်ားရူးသြားၿပီလားလို ့ သက္သက္ၫွာၫွာ ေတြးလိုက္ၾကမလား … ။ ဒီေနရာက နံပါတ္ ၈ စီမံကိန္းႀကီး တကယ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္လိုက္ၿပီလားလို ့ အေျပးအလႊား သတင္းေမးၾကမလား … ။ မေတြးၾက.. မေမးၾကပါနဲ ့..။ တစ္ခါတည္း ရွင္းပါမယ္…။ ဒႆကို Datha.. Dadtha.. Deatha.. လို ့ မေရးခ်င္လို့ ဒႆကို ဒႆ လို ့ပဲ ေရးလိုက္တာပါ … ။

The Beast ကေတာ့ Beauty and the Beast က Beast ကိုေျပာတာပါ…။ ျမန္မာျပန္စာအုပ္ေတြမွာ ကိုရုပ္ဆိုးလို ့ ကိုယ္စားျပဳေရးသားထားေပမယ့္ ေလးမမ်က္စိထဲမွာေတာ့ ျခေသၤ့ႀကီးလို ့ပဲ ျမင္ပါတယ္…။ ကိုရုပ္ဆိုးပဲေခၚေခၚ .. ျခေသၤ့ႀကီးလို ့ပဲ ေျပာေျပာ.. ဇာတ္လမ္းအဆံုးမွာ ေအာင္ပြဲ ခံနိုင္ခဲ့တဲ့ the Beast ျဖစ္ပါတယ္ …။ အိပ္ယာ၀င္ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ … Walt Disney ရဲ့ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ကာတြန္းရုပ္ရွင္ တစ္ပုဒ္ … ပံုျပင္စာအုပ္ေတြထဲမွာ အျမဲတမ္းရွင္သန္ေနတဲ့ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ … ျဖစ္တဲ့ Beauty and the Beast ကို လူတိုင္းလိုလို ရင္းနွီးၿပီးသားျဖစ္မွာပါ…။ အဖိုးတန္ နွင္းဆီတစ္ပြင့္အတြက္နဲ ့ ေတာအုပ္ထဲက ၾကမ္းတမ္းၿပီး ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ သားရဲေကာင္ႀကီးရဲ့ ... ရဲတိုက္အိုႀကီးမွာ လာေနရတဲ့ မိန္းမလွေလး နဲ ့ သားရဲေကာင္ႀကီးတို ့ ေမတၱာသက္၀င္သြားၾကတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးျဖစ္ပါတယ္…။

ဒီဇာတ္လမ္းက ဘာကိုရည္ရြယ္ပါသလဲ…။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကမ္းတမ္းရုပ္ဆိုးသူျဖစ္ပါေစ .. မိန္းမလွေလးရဲ့ အခ်စ္ကို ရနိုင္တယ္လို ့ ရုပ္ဆိုးသူေတြ အားမငယ္ရေအာင္ ဘက္လိုက္ထားတာလား…။ မိန္းမလွေလးရဲ့ အခ်စ္ကိုရတာနဲ ့က်ိန္စာပ်ယ္သြားတဲ့ မင္းသားေခ်ာေလး ျဖစ္ေနတာကိုၾကည့္ၿပီး … အားငယ္ရမွာလား…။ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ ့တဲ့ အခ်စ္ကို ဘယ္သူမဆို ခံစားနိုင္တယ္လို ့ ေျပာခ်င္တာလား…။ အခ်စ္ဟာ အေပးရိွရင္ အရ လည္းရိွတယ္လို ့ နားလည္ရမွာလား…။ ဘာပဲေျပာေျပာ ငယ္စဥ္ကေတာ့ အင္မတန္ စိတ္ကူးယဥ္လို ့ ေကာင္းတဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ … ။

ရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္… ၾကမ္းတမ္း ၾကသူခ်င္းအတူတူမွာ ရာမ ဇာတ္ေတာ္ထဲက ဒႆကေတာ့ ကံမေကာင္းခဲ့ရွာပါဘူး…။ ဒႆလည္း ဘုရင္ျဖစ္တယ္… ဒႆလည္း ခ်စ္တတ္တယ္… ဒါေပမယ့္ အခ်စ္ကံ ေခတဲ့ ဒႆခမ်ာမွာ သီတာ ရဲ့ အခ်စ္ကို မရခဲ့ရွာပါဘူး…။ က်ိန္စာသင့္ေနတဲ့ မင္းသားေလးမွ မဟုတ္ဘဲ လို ့ အတြန္ ့တက္ရမလား…။ သူမ်ားမိန္းမကို ခိုးတာကိုးလို ့ပဲ ေတြးေပးရမလား…။ ဒႆဂီရိ ဘာလို ့ အခ်စ္ရံႈးသမားျဖစ္တာလဲ…။ ဒႆနဲ ့ the Beast က ပံုစံခ်င္းဆင္တဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ ရလာဒ္ခ်င္း ဆန္ ့က်င္ဘက္ျဖစ္ေနတာ ဘာလို ့လဲ …။ အေရွ ့တိုင္းနဲ ့ အေနာက္တိုင္း စာေရးဆရာေတြရဲ့ ခံယူခ်က္… အေတြးအျမင္နဲ ့ နွလံုးသားခ်င္းကြာျခားလို ့ မ်ားလား…။

… လား…

….လား…

…လား….

အား..လား…လား… အလုပ္မရိွအလုပ္ရွာ စဥ္းစားခန္းဖြင့္ေနလိုက္တာ .. ေခါင္းေတာင္အေတာ္ပူသြားၿပီ… သီခ်င္းေလး တစ္ပုဒ္ေလာက္ ဖြင့္လိုက္ဦးမယ္….။

“ ဘီလူးေခါင္းေလးနဲ ့ ခ်စ္သူေလး ေမာင္ရယ္…. မင္းသားေလးလို ့ … မွတ္ထင္ထားပါတယ္… လိမ္တယ္… ညာတယ္… အခ်စ္ကို ကစားတယ္…. ညာေနတာကို သိရက္သားနဲ ့….”

အင္း… သီခ်င္းနားေထာင္လဲ ဘီလူးနဲ ့ မလြတ္ပါလား…။ တကယ့္ လူ ့ေလာကမွာ က်ိန္စာမိထားတဲ့ Beast ေတြလည္း မေတြ ့ဖူးဘူး… ေခါင္းဆယ္လံုးနဲ ့ ဒႆလည္း မရိွဘူး…။ မင္းသားေခါင္းေဆာင္းထားတဲ့ ဘီလူးေတြပဲမ်ားေနတယ္ ဆိုေတာ့ မခိုင္ရဲ့ သီခ်င္းက တကယ့္ေလာကနဲ့ အနီးစပ္ဆံုးသီခ်င္းပဲ … လို ့ ေကာက္ခ်က္ဆြဲရင္း မီးပ်က္လိုက္ပါတယ္ရွင္… ။ ။

ယေန့ရန္ကုန္ ( ၂ )

ယေန့ရန္ကုန္ ( ၂ )

သူငယ္ခ်င္းေရ

ငါတို ့ၿမိဳ ့မွာေလ …

သမိုင္းနဲ ့ စကားေျပာသူေတြအတြက္

နာဂစ္ဟာ ေခတ္တစ္ေခတ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္

နာဂစ္ မတိုင္ခင္က …

နာဂစ္တုန္းက …

နာဂစ္ၿပီးကတည္းက…။

သူငယ္ခ်င္းေရ

ငါတို ့ၿမိဳ ့မွာေလ …

ေရာင္းမေကာင္းလို ့လား … ေရာင္းေကာင္းဖို ့လား

ေစ်းပြဲေတာ္ေတြ.. ပရိုမိုးရွင္းေတြနဲ့

ရာသီမစခင္က

ရာသီတုန္းက

ရာသီကုန္ကတည္းက …။

သူငယ္ခ်င္းေရ

ငါတို ့ၿမိဳ ့မွာေလ…

Capital နဲ ့Ocean မွာ

promotion area ေတြနဲ ့ အျမတ္ထြက္ေနခ်ိန္

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းက တစ္နာရီ ၂၀၀ နဲ ့

အသက္ဆက္ေနခဲ့တယ္ … ။

သူငယ္ခ်င္းေရ

ငါတို ့ၿမိဳ ့မွာေလ

ကန္ေတာ္ႀကီး ဘူေဖးပြဲႀကီးထဲ

အဆိုေတာ္ သရုပ္ေဆာင္ ဇာတ္မင္းသား အမယ္စံုလွတယ္

ႀကိဳက္တတ္ရင္ေတာ့ ၀င္ေၾကး ၃၀၀ …အျပင္

အပိုေဆာင္းခဲ့ေပါ့ ...။

သူငယ္ခ်င္းေရ

ငါတို ့ၿမိဳ ့မွာေလ ...

သားသည္ မေအေတြက

နို့မႈန္ ့ထဲ မယ္လမင္း ပါတာေလာက္ေတာ့

က်ဳပ္တို ့က အေရးမလုပ္ပါဘူး

ထမင္းရည္ထဲ အဆိပ္မပါတာဘဲ

စ္ိတ္ေအးေနရပါတယ္တဲ့…။

သူငယ္ခ်င္းေရ

ငါတို ့ၿမိဳ ့မွာေလ ...

ပဲသမားေတြေတာ့

ခြက္ခြက္ကိုလန္လို ့

နဖူးကြြဲတဲ့သူနဲ ့

ဒူးျပဲတဲ့သူနဲ ့…။

သူငယ္ခ်င္းေရ

ငါတို ့ၿမိဳ ့မွာေလ ...

အင္တာေနရွင္နယ္ ေလဆိပ္ႀကီးက

ပြဲခင္းႀကီးလို စည္ကားေနတာ

စီးပြားပ်က္ရာသီ မစခင္က..

ရာသီတုန္းက..

ရာသီၿပီးကတည္းက … ။

သူငယ္ခ်င္းေရ

ငါတို ့ၿမိဳ ့မွာေလ ...

၀မ္းေရးအတြက္ လမ္းေဘးကလူေတြက

မာယာဗရပြနဲ ့

ဘာသာဘာ၀ က်က္စားေနၾကတာ

၂၀၀ရ မတိုင္ခင္က …

၂၀၀ရ တုန္းက …

၂၀၀ရ ၿပီးကတည္းက…။ ။

မွတ္ခ်က္။ ။ ၂၀၀ရ ေနရာတြင္ နွစ္သက္ရာ ခုနွစ္ အစားသြင္းနိုင္သည္…။

ဖြင့္ဆိုခ်က္

Capital = သာေကတမွ hypermarket

Ocean = ကိုးမိုင္ တရုတ္သခ်ိၤဳင္းေနရာတြင္ ေဆာက္ထားေသာ supermarket

လမ္းေဘးကလူ = သူတစ္ပါးကို စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း ၊ ကိုယ္၏ခ်မ္းသာျခင္း၊ ေမတၱာတရား… ဘာမွမေပးနိုင္ဘဲ.. မိမိအတြက္သာ အားလံုးေတာင္းခံေနသူ…။

အႀကိဳက္ဆံုးကဗ်ာ …

Tag မွ ပို ့စ္တင္တယ္လို ့ ေျပာရင္လည္း ခံရေတာ့မွာပဲ …။ ပို ့စ္တင္ရင္ Tag Game ကို အရင္တင္တယ္လို ့ ေျပာရင္လည္း ေက်နပ္လ်က္ပါပဲ…။ အဆက္ျပတ္ေနတာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္မွာ ပို ့စ္တင္ဖို ့ စဥ္းစားမိတာနဲ ့ ေမာင္မ်ိဳး ေရးခိုင္းထားတာကို အရင္ေရးမိတယ္…။ အႀကိဳက္ဆံုးကဗ်ာ … ။

ခုခ်ိန္ထိ ေလးမ ဖတ္ဖူးတဲ့ ကဗ်ာ .. နွစ္သက္တဲ့ ကဗ်ာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္… ။ ခုထိအာရံုထဲမွာ စြဲေနတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို အႀကိဳက္ဆံုးကဗ်ာအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ လိုက္ပါတယ္…။

အဲဒီကဗ်ာကေတာ့

ၾကာခ်ည္အလွပ္ ၾကည့္တခ်က္ရယ္နဲ႔
ဆံုးသတ္တဲ့သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ အသည္းစိုင္ျပတ္ၿပီေပါ့..
အဆိုးငယ္ငိုေတးနဲ႔ ေျခဆြဲလို႔တားမရေအာင္
ခြန္းတံု႔မျပန္ ၿငိမ္သက္စံရင္း
ရာဟုကိုေထြးလို႔ အိပ္ဟန္ေဆာင္ခဲ့ရတယ္…

လို ့ “ ယေသာ္ဓယာ” ရဲ့ ခံစားခ်က္ကို ကိုမ်ိဳးဦးဥာဏ္က ဖြဲ ့သီထားတဲ့ “ ယေသာ္ဓယာ တမ္းခ်င္း”ပါ..။

ရာဟုကိုေထြးလို႔ အိပ္ဟန္ေဆာင္ခဲ့ရတယ္… တဲ့…။

မ်က္စိထဲမွာ ဗုဒၶ၀င္ စာအုပ္ထဲက သိဒၶတၳမင္းသား ေတာထြက္ခါနီး ခန္းစည္းေလးလွပ္ၿပီး ယေသာ္ဓယာကို ၾကည့္ေနတဲ့ ပံုေလး… ယေသာ္ဓယာက ေက်ာခိုင္းထားတဲ့ပံုေလးကို ျမင္ေယာင္မိတယ္…။ ေျခဆြဲလို ့ တားခ်င္လည္း ဘယ္ရမလဲ…။ မာရ္နတ္ေတာင္ တားလို ့မရတာ… မိန္းမသားတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ယေသာ္ဓယာက သားေလးေပြ ့ၿပီး အိပ္ဟန္ေယာင္ေဆာင္ရံုပဲ စြမ္းနိုင္ရွာ မေပါ့ ….။

အႀကိဳက္ဆံုးစာသား… စြဲေနတဲ့ စာသားေလးက ….

လြမ္း႐ုပ္မေဖာ္ရဲတဲ့ လင္ပစ္တဲ့နန္းမေတာ္ရယ္ပါ

ေကာင္းလိုက္တဲ့ အသံုးအႏႈန္း… စကားလံုး က်စ္က်စ္လစ္လစ္နဲ ့ အင္မတန္ အသက္၀င္တယ္…။ ခင္ပြန္းသည္ ေတာထြက္တရားက်င့္တာကို တငိုငိုတရယ္ရယ္နဲ ့ လြမ္းျပေနလို ့ ျဖစ္မလား…။ ဒါေပမယ့္ ရင္ထဲမွာေတာ့ လြမ္းရွာမွာပဲ…။ လင္ပစ္တဲ့ နန္းမေတာ္တဲ့…။ နန္းမေတာ္ႀကီးဆိုတာ အင္မတန္ မက္ေမာစရာ ေနရာပဲ… ခ်မ္းသာျပည့္စံု…ၾသဇာႀကီးလို ့ မက္ေမာ အားက်စရာ အေနအထားေပမယ့္… ယေသာဓယာကေတာ့ လင္ပစ္တဲ့ နန္းမေတာ္ပါတဲ့…။ လင္ေယာက်္ားရဲ့ ခ်စ္ခင္ဂရုစိုက္… ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈခံရတဲ့ သာမန္ ဆင္းဆင္းရဲရဲ မိန္းမ တစ္ေယာက္နဲ ့ ေတာင္ မယွဥ္၀့ံေတာ့ေအာင္ ခံစားေနရတဲ့ နန္းမေတာ္ႀကီး လို ့ ေလးမ ခံစားရပါတယ္….။

ေလးမ ငယ္ငယ္ကတည္းက ယေသာ္ဓယာကို မိန္းမသားခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာမိခဲ့တဲ့သူျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီကဗ်ာကို အရမ္းနွစ္သက္မိပါတယ္…။ အေပၚမွာေရးထားတာေတြက ကဗ်ာဖတ္ၿပီး ေလးမရဲ့ အျမင္ပါ…။ ေလးမရဲ့ တစ္ဖက္သတ္အေတြးနဲ ့ ကဗ်ာဆရာရဲ့ မူရင္း ခံစားခ်က္.. ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ ့ လြဲေခ်ာ္ခဲ့သည္ရိွေသာ္ ခြင့္လြတ္ပါ…။

ေနာက္ဆံုး ရလိုက္တဲ့ အသိကေတာ့… ေလာကေကာင္းက်ိဳးအတြက္… စေတးခဲ့ရတဲ့ နွလံုးသားေတြကို မွတ္တမ္းတင္သင့္တယ္.. ဆိုတဲ့ အသိပါပဲ…။ ။

ယေသာ္ဓယာတမ္းခ်င္း

ေမတၱာသြန္းျမွား မယ္ေတာ့အပါးနတ္ထံသြားေအာင္
စြမ္းလြန္းအရွင္အမ်ားျမင္တယ္
တင္းတိမ္ကြယ္ ႏွလံုးငယ္အရာေဟာင္းကို
ေရာင္မဲ့ ကိုယ္ပြားငယ္စူးနဲ႔တြယ္လို႔ အကၽြန္ပဲသိတယ္….
ယွဥ္တြဲႏွစ္ကိုယ္ နန္းရိပ္ခိုလို႔ ေပ်ာ္ခြင့္ (၁၃)ရာသီက
ပုထုစဥ္ႏွမေတြး၀ယ္ တမတ္တာမွ်မရွိဘူးရယ္..

ၾကာခ်ည္အလွပ္ ၾကည့္တခ်က္ရယ္နဲ႔
ဆံုးသတ္တဲ့သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ အသည္းစိုင္ျပတ္ၿပီေပါ့..
အဆိုးငယ္ငိုေတးနဲ႔ ေျခဆြဲလို႔တားမရေအာင္
ခြန္းတံု႔မျပန္ ၿငိမ္သက္စံရင္း
ရာဟုကိုေထြးလို႔ အိပ္ဟန္ေဆာင္ခဲ့ရတယ္…

အႏုငယ္ေရွးအစ ဆုထူးပန္ဘ၀ကတည္းက
ငါးခိုင္ၾကာမွ်ေ၀လို႔ ေပးဆပ္မႈေတြနဲ႔ခ်စ္ရသူပါေမာင္..

သံေယာဇဥ္ အသေခ်ၤ မျမင္ေနေစေတာ့သခင္
ပစၥဳပၸန္ေမတၱာရဲ႕ ငဲ့ကြက္တဲ့ ႏႈတ္ဆက္အနမ္းကို
ခံစားခ်င္စမ္းတယ္..

ခြန္းမသႏိုင္တဲ့ ႐ိုင္းၾကမၼာငင္ အံႀကိတ္ရင္ခြင္
ႏွလံုးတခြင္မွာေတာ့ မ်က္ရည္မိုးေစြမဆံုးတယ္..
တေၾကာသံသယာေမ်ာေဖာ္ ဆႏၵေလာက္ေသာ္မွ်အခြင့္မရသူ
ကႏၲိကကိုေက်ာသပ္လို႔ ေျပာမထြက္တဲ့၀မ္းနည္းမႈေတြနဲ႔
အေနာ္မာဟိုဘက္ကမ္းမွာ ႏွလံုးကြဲက်န္ပါေစ
ရဲေသြးယို ေျခလွမ္းနဲ႔ ဖ၀ါးထပ္ခ်ပ္လိုက္ခ်င္တယ္…

တရိပ္ခို သယမ ၻဴလြတ္ေၾကာင္းကို
မခြာအတူေရစုံကမ္းလို႔
ပန္းျခားအၾကင္နာနဲ႔ ပါရမီ၀န္ေတာ္ထမ္းလိုတယ္…
ေဒြးေတာ္အနမ္း အေမာင္တမ္းသလို ေသြးေတာ္ကိုျဖစ္ခံႏိုင္ဘူး
ဆႏၵေတာ္မ်ဳိသိပ္လ်က္နဲ႔ တိတ္တိတ္ေလး က်န္ခဲ့ရတယ္..

ျဖည့္ဆည္းေနက်အသေခ်ၤ အခြင့္ေသြအဆံုးသတ္မွာ
လြမ္း႐ုပ္မေဖာ္ရဲတဲ့ လင္ပစ္တဲ့နန္းမေတာ္ရယ္ပါ..
ခြင့္မႀကံဳအၿပံဳးနဲ႔ငိုလို႔ လမ္းဆံုးမွာရပ္က်န္ခဲ့ဘူး
ေမာင္ေတာေပ်ာ္သလို နန္းေတာ္ကမယြင္းတူတယ္…

ေရႊျပည္ေတာ္ျမန္း လွမ္းတဲ့အ၀င္ခရီးမွာ
ေမာင့္ရိပ္တိုင္းလို ေမတကိုယ္သာလွ်င္ျဖစ္ခ်င္တယ္…
ေမာင္… အေနကဇာဂါထာက်ဴးေတာ့
အပါးက သာဓုေခၚခြင့္မရတာ တစ္သက္တာမွ်မခ်ိဘူးေမာင္ ။